Δώδεκα

Το ραντεβού έχει κλειστεί για τις 11 το πρωί στον πύργο των Αθηνών. Έχω φτάσει λίγο νωρίτερα και πριν μπω μέσα αράζω σε ένα παγκάκι και στρίβω τσιγάρο. Φοράω ένα γκρι κοστούμι συνδυασμένο με ένα γαλάζιο πουκάμισο με ρίγες, σκούρα μπλε γραβάτα με παραμάνα και μοκασίνια ίδιου χρώματος. Στο διπλάνο καφέ ακούγεται το "Farfalina" του Luca Carboni και αναρωτιέμαι αν είναι το κομμάτι που με φτιάχνει ή το γεγονός ότι δύο μωρά που κάθονται εκεί, με σχολιάζουν. Σοβαρό δίλημμα στο οποίο δεν έχω απάντηση διότι η ώρα κοντεύει 11 και πρέπει να μπω μέσα. Στην είσοδο με σταματά ένας άντρας γύρω στα 30 με σβέρκο αγελάδας.
- Που πάει ο κύριος? μου κάνει επιτακτικά.
- Στον 25ο όροφο.
- Έχετε ραντεβού? πιο δυναμικά
- Με τον κύριο Περιβολάρη, λέω κομπιαστά και τρεμάμενα.
- Περάστε.
Αεί στο διάολο, σκέφτομαι. Κόντεψα να χεστώ. Δεν αφήνω να μου χαλάσει τη
διάθεση και μπαίνω στο ασανσέρ. Λίγο πριν κλείσει η πόρτα μια εύσωμη
κυρία γύρω στα 50 μου φωνάζει.
- Σας παρακαλώ κρατήστε την πόρτα!!
Γεγονός που κάνω και νάμαστε τώρα παρέα. Μέσα στο ασανσέρ ακούγεται
μουσική, πράγμα που μου θυμίζει ότι κάποια στιγμή είχα προτείνει στο
διαχειριστή της πολυκατοικίας να θέσει στην γενική συνέλευση να κάνουμε
το ίδιο και είχα εισπράξει μια μούντζα. Ποτέ δεν είναι αργά σκέφτομαι
και ακούγοντας το θέμα - tango από την ταινία "Άρωμα Γυναίκας" σφίγγω τη
χοντρούλα πάνω μου και κάνουμε δυο στροφές. Αλλά όλα αυτά στο μυαλό μου.
- Κύριε Λυγίζο, ο κύριος Περιβολάρης θα σας δει αμέσως, μου κάνει με νάζι
  μια σουρτούκω* με γυαλιά
- Ευχαριστώ, ανταποδίδω και μπαίνω σε μία αίθουσα όπου στο βάθος με
  περιμένει ένας κοντός χαλβάς.
- Καθήστε κύριε Λυγίζο, μου κάνει με μια σοβαρόφανεια. Μας βρήκατε εύκολα?
Τι του λες τώρα? Στον πύργο Αθηνών δώσαμε ραντεβού. Όχι στο 5ο χιλ.
Λαυρίου. Ασφαλώς και σας βρήκα εύκολα. Τι μαλάκας!
- Ναι, απαντώ μονολεκτικά.
- Θα πιείτε κάτι? με ξαναρωτά.
- Ένα Dimple με πάγο,  κάνω με απάθεια.
- Πως? με κοιτά σα χάνος.
- Αστειεύομαι, λέω γελώντας, αλλά μάλλον δεν του άρεσε.
- Θέλετε ένα χυμό πορτοκάλι? επιμένει.
- Φυσικό ή συμπυκνωμένο?
- Φυσικό!
- Νέκταρ ή απλό?
- Απλό φυσικό, φωνάζει εκνευρισμένα με πρόθεση να βάλει τέλος στην
  κουβέντα.
- Όχι ευχαριστώ. Προτιμώ νέκταρ.
- Λοιπόν, κύριε Λυγίζο, διάβασα το βιογραφικό σας και οφείλω να
  ομολογήσω ότι έχω εντυπωσιαστεί. Πτυχίο στο Marketing του Πανεπιστήμιου
  La Verne στην Αθήνα, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη διοίκηση
  επιχειρήσεων (MBA) από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας των ΗΠΑ.
  Αγγλικά. Γαλλικά. Δύο χρόνια ως Chief marketing officer στην Perspective.
  Eξαιρετικές συστάσεις και μόλις 27 χρονών!!!.
Μόνο την ηλικία μου πέτυχες βρε μπάμια, σκέφτομαι. Είχα από καιρό
απόφασίσει ότι τα τελάρα της κυράς Τασίας δεν ήταν για μένα. Βαριά η
καλογερική. Έτσι είχα βγει στη γύρα και είχα πάει σε κανά δυο ραντεβού
χωρίς επιτυχία. Με απολυτήριο Λυκείου και με αγγλικά που θυμίζουν
Ρουμάνο πρόσφυγα πάλι σε λαχαναγορά θα κατέληγα. Αποφάσισα λοιπόν να
επέμβω στο βιογραφικό μου και να αλλάξω τη μοίρα μου. Απάντησα σε μια
αγγελία της Purpose που ζητούσε υπεύθυνο marketing και να μαι. Βέβαια
για να είμαι ειλικρινής έτσι όπως άκουγα το λιμοκοντόρο να με αποθεώνει
κατάλαβα οτι το είχα παρακάνει.
- Είμαι ο άνθρωπος σας, του λέω με αυτοπεποίθηση
- Με προβληματίζει όμως κάτι, κύριε Λυγίζο, και πρέπει να σας ρωτήσω.
- Παρακαλώ?
- Απο την Perspective γιατί φύγατε?
- Έλλειψη προοπτικής και κινήτρων, του κάνω πολύ σοβαρά και δείχνει
  να το χάβει.
- Κύριε Λυγίζο με έχετε καλύψει. Δεν ξέρω αν έχετε να με ρωτήσετε κάτι
  εσείς?
- Πότε ξεκινώ?
- Παρακαλώ?
- Με είδατε, σας κάνω. Πότε ξεκινώ?
- Κύριε Λυγίζο στη εταιρία μας ακολουθείται μια διαδικασία. Δεν μπορώ να
  σας απαντήσω σήμερα. Αλλά δεσμεύομαι να σας καλέσω την επόμενη εβδομάδα,
  δικαιολογείται.
- Πολύ καλά, του λέω σοβαρά και κατευθύνομαι προς την πόρτα.
- Εσείς χάνετε ένα αξιόλογο στέλεχος! Να δω τι έχει να πει και ο
  ανταγωνισμός, συνεχίζω στον ίδιο τόνο.
- Μισό λεπτό, κάνει χεσμένος. Στην περιπτώση σας ίσως κάνουμε μια
  εξαίρεση. Μπορώ να κανονίσω ένα ραντεβού με τον υπεύθυνο προσωπικού σε
  μια ώρα από τώρα.
- Κύριε Περιβολάρη, είμαι έτοιμος να σας διαθέσω μια ώρα από το χρόνο
  μου αρκεί να αξίζει, του κάνω πολύ σοβαρά και τον κοιτώ στα μάτια.
- Πιστέψτε με, αξίζει.
Βγαίνω από το γράφειο του, κλείνω το μάτι στην μυωπική τσαπερδόνα* που με κοιτά
στωικά και κατευθύνομαι προς το ασανσέρ με μουσική υπόκρουση το θέμα
από το "Snatch" που ακούω σε κάποιο κινητό. Σκέφτομαι ότι σε μια ώρα από
τώρα θα μιλήσω με κάποιον κύριο Μαρκογιαννάκη αλλά εμένα άλλο με καίει.
Θα είναι ακόμα τα μωρά στο διπλανό καφέ?...







*Σουρτούκω = Θηλυκό του σουρτούκης από την τουρκική λέξη sürtük. Αυτή που
όλο γυρνάει έξω και κάνει βόλτες. Ο αλήτης, ο ρεμπέτης
*Τσαπερδόνα = Μεγάλη πράσινη σαύρα. Γυναίκα κουνίστρα, ναζιάρα.