Είκοσι

- Τι είναι το μουνί?
- Τι Είναι Το Μουνί??
- TI EINAI TO MOYNI???
επαναλαμβάνει όλο και πιο δυνατά για δέκατη φορά ο Άρης ενώ ο Στέλιος μας σερβίρει το τέταρτο υποβρύχιο. Εκείνη τη στιγμή αρχίζει να παίζει το "The man who sold the world" διασκευασμένο από τους Nirvana.
- Θα προτιμούσα το σφηνάκι έξω από τη μπίρα,
κάνω με παράπονο αλλά εισπράττω ένα μεγαλοπρεπές κωλοδάχτυλο και δεν επιμένω. Το υποβρύχιο αποτελείται από ένα σφηνάκι με Jack Daniels βουτηγμένο σε ποτήρι του oυίσκι με μπύρα. Ήπια πρώτη φορά στα δεκαοχτώ. Είχαμε κανονίσει με τον Άγγελο και τον Πέτρο μια βραδιά για το ποιος
θα πιει τα περισσότερα. Με το συγκεκριμένο ποτό, στο δεύτερο με τρίτο
έχεις κάνει κεφάλι, στο πέμπτο με έκτο έχεις μεθύσει, στο ένατο με
δέκατο αν δεν σε έχει βοηθήσει ο οργανισμός σου να το αποβάλλεις,
πιθανότατα θα είσαι σε κώμα σε κάποιον θάλαμο νοσοκομείου.Νικητής
αναδείχτηκε ο Πέτρος με έξι υποβρύχια μέχρι την στιγμή που βγήκε στο
μπαλκόνι για να πάρει αέρα. Εγώ με πέντε έκανα παρέα στην λεκάνη της
τουαλέτας και ο Άγγελος με τρία ήταν ο χαμένος του διαγωνισμού όταν μας
χτύπησε το κουδούνι η Αστυνομία. Ο αθεόφοβος ο Πέτρος είχε καταβρέξει με
εμετό δύο γριές που περνούσαν εκείνη την στιγμή απο κάτω. Φορούσαν τα καλά
τους και πήγαιναν στο Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσουν την "Αίντα" του
Βέρντι. Ετσι όλο χαρά ο Άγγελος απο χαμένος βγήκε νικητής.
- Τι μουνί, τι κώλος, απαντά με οίστρο* ο Στέλιος στην ελεγεία* του Άρη.
- Ένα Baileys με πάγο κάνει ένας τύπος από αριστερά μου
και παρατηρώ το Στέλιο ο οποίος παίρνει ένα χαμηλό ποτήρι βάζει πάγο και το
γεμίζει με το ποτό. Χωρίς να τον δει ο τύπος, ρίχνει μια χλέπα μέσα και του το
προσφέρει.
- Βλέπω την αγαπάς τη δουλειά σου, του πετάω συνωμοτικά.
- Δε γαμιέται, μου κάνει με στόμφο. Απλά τρελαίνομαι να σερβίρω
  αδελφιστικά ποτά.
- Και τους δίνεις τα εύσημα ε?
Εκείνη την στιγμή παρατηρώ στην είσοδο μια ψηλή, ξανθιά με κοντό φόρεμα
και ψηλοτάκουνες γόβες η οποία σκανάρει το χώρο και το βλέμμα της
πέφτει πάνω μου. Μου χαμογελάει. Της χαμογελάω. Μου ξαναχαμογελάει, της
ξαναχαμογελάω. Έρχεται προς το μέρος μου, σηκώνει τα χέρια να με
αγκαλιάσει, μονολογώ κάτι σαν
- Που είσαι εσύ?
- Στα όνειρα μου σε έχω δεί?
και σηκώνω τα χέρια μου για να την αγκαλιάσω. Δέκατα πριν τη  κλείσω
στην αγκαλιά μου η γκόμενα κάνει έναν ελιγμό, εγώ πιάνω αέρα
και αυτή χώνεται στην αγκαλιά του τύπου με το Βaileys. Γρήγορα
ανασκουμπώνομαι και χωρίς να συμβαίνει τίποτα, γυρίζω και κοιτάζω
τον Άρη. Εκείνος με το δείκτη του χεριού του στο κεφάλι, μου κάνει
- Δεν σου λέω εγώ ρε?  Στο μυαλό μας είναι όλα. Να τι είναι το μουνί.
  Αχόρταγο.
- Ένα Fruit Punch, κάνει η γκόμενα
και ο Στέλιος αφήνει για λίγο το πόστο του και μετά από λίγα λεπτά
επιστρέφει με τη παραγγελία στο χέρι. Σερβίρει τη γκόμενα και μου
κλείνει πονηρά το μάτι. Βλέποντας τη, να το πίνει με όρεξη κάνω κάποιες
σκέψεις που μου φέρνουν αναγούλα. Το "Everlasting" όμως από τους Manic
Street Preachers με επαναφέρει στη τάξη.
- Λοιπόν, κύριοι, υποθετικό ερώτημα στο οποίο καλείστε να απαντήσετε,
  μας κάνει ο Άρης. Άν σας έλεγαν να διαλέξετε μεταξύ του να είστε οι
  πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου αλλά να μην να ξαναγαμήσετε ποτέ
  και όταν λέω ποτέ, εννοώ ποτέ, ούτε να την παίξετε, να την έχετε
  μόνο για κατούρημα, ή να μην έχετε πεντάρα τσακιστή αλλά να γαμάτε
  κάθε μέρα μέχρι να πεθάνετε, τι θα διαλέγατε?
- Σίγουρα το δεύτερο, απαντά ο Στέλιος.
- Και γω μαζί σου, κάνει ο Άρης.
Και οι δύο γυρίζουν προς το μέρος μου και περιμένουν τη δική μου
απάντηση. Πριν ανοίξω το στόμα μου μια φωνή παρεμβάλλεται
- Εγώ θα διάλεγα το πρώτο...
Στα δεξιά μου, δύο θέσεις παραδίπλα, κάθεται ένας τύπος μετρίου
αναστήματος, με μπυροκοιλιά και καράφλα. Είναι απο τους τύπους που
αν ήμουν πορτιέρης δεν θα έμπαινε ούτε με συνοδεία στο μαγαζί. Σωστό
παρτσακλό*. Παρόλα αυτά πίνει το Cardu του και δείχνει φιλικός. Προφανώς
έχει ακούσει το περιεχόμενο της κουβέντας μας και έχει άποψη.
- Γιατί θα διάλεγες το πρώτο? απορώ
- Γιατί έχει προοπτική
- Δηλαδή?
Ο τύπος σηκώνεται, πλησιάζει, με ακουμπά στον ώμο στοργικά και
παίρνοντας ένα ύφος σαν να είναι έτοιμος να κλάσει, μας λέει πολύ
σοβαρά
- Όταν έχεις λεφτά γαμάς ακόμα και όταν δεν γαμάς!!
Ο Στέλιος και ο Άρης τον κοιτούν αμίλητοι.
- Λοιπόν παιδιά ωραίες οι φιλοσοφομαλακίες σας, λέω και πάω προς την τουαλέτα.
Το κατούρημα που έχω, δεν έχει τελειωμό και μέχρι να τελειώσω
ψελλίζω κάτι στίχους απο κάποιο ποίημα του Καββαδία. Ενώ πλένω τα
χέρια μου, βλέπω τον μπυροκοιλιά να βγαίνει από τη τουαλέτα
ανεβάζοντας το φερμουάρ.
- Εδώ είσαι? Έχω πιει τα άντερά μου, του λέω.
Με μια αστραπιαία κίνηση με αρπάζει από το γιακά.
- Στέφανε είναι 20 του μήνα, κάνει με νεύρο.
- Τα χεράκια σου δε τα πλύνες όμως, του λέω με απάθεια.
- Είναι 20 του μήνα, μου επαναλαμβάνει
- Και αύριο 21...
- Bρε τσογλάνι, κάνει με λύσσα
και μου ρίχνει μια γροθιά στο πρόσωπο που με οριζοντιώνει στο πάτωμα.
- Τι στο διάολο, φωνάζω ξαφνιασμένος
ενώ το άνω χείλος μου έχει ανοίξει σαν τριαντάφυλλο και μουλιάζει
μες στο αίμα.
- Κάνεις πως δε καταλαβαίνεις ρε πούστη. Φρόντισε να φανείς συνεπής
  στις υποχρεώσεις σου. Μη αναγκάσεις το Σάββα να ξανάρθει.
- Ο Σάββας ποιος είναι? ρωτάω.
- Εγώ ρε καριόλη!
- Σάββα, του κάνω, τα αρχίδια μου τράβα...            
Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από τον μπυροκοιλιά είναι το πόδι του
να κάνει γκελ στα πλευρά μου. Χάνω τις αισθήσεις μου και ονειρεύομαι
παλιά ελληνική ταινία.
- Eίναι ανάγκη να χτυπηθούμε?
- Πολλά τα λεφτά Στέφανε, μου κάνει ο Σπύρος Καλογήρου
Και γω απαντώ
- Εσύ δεν έχεις πεθάνει?...




*Οίστρος = Είδος δίπτερου εντόμου που ερεθίζει, βοιδόμυγα, αλογόμυγα.
Μεταφορικά σημαίνει την διέγερση, την θεία μανία, τον παράφορο ενθουσιασμό.
*Ελεγεία = Καλλιτεχνικό δημιούργημα με λυρικό και θρηνητικό ύφος.
*Παρτσακλό = Από την τουρκική λέξη parçak. Ο κουρελιασμένος, αυτός που φοράει
τσόλια. Χαρακτηρισμός προσώπου με αταίριαστη εμφάνιση και συμπεριφορά.