- Λοιπόν, κάνω πολύ σοβαρά, ο καθένας μας θα πει ποιο νησί προτιμά και θα επιχειρηματολογίσει για ποιο λόγο θέλει να πάμε εκεί.
- Μύκονο, προτείνει ο Άγγελος, γιατί εκεί έχει τις ωραιότερες γυναίκες.
- Ίο, λέει ο Πέτρος γιατί εκεί έχω τις άκρες μου.
- Ρόδο, πετά ο Άρης ο οποίος εντελώς αιφνιδιαστικά μας διακόπτει. Δε θα φεύγατε χωρίς εμένα κουφάλες, μας κάνει και πετά το σάκο του στα πόδια μας.
- Γιατί Ρόδο? τον ρωτώ
- Γιατί εκεί θα πηδήξουμε σίγουρα, απαντά και ξύνει τα αρχίδια του.
- Εγώ,τους κάνω,ψηφίζω Μύλο για να κουλάρουμε. Είναι ότι πρέπει για ντεμί καταστάσεις.
Τελικά αφού τα βάλαμε κάτω και εξετάσαμε όλες τις παραμέτρους σαλπάραμε
για Σαντορίνη. Το νησί αυτό είναι βγαλμένο από πίνακα ζωγραφικής του
Καραβάτζιο. Ο παράδεισος του Δάντη στη "Θεία Κωμωδία". Το "Απέραντο Γαλάζιο"
του Μπεσόν. Ένα όνειρο που βλέπεις ξύπνιος. Φθάνουμε σε λιγότερο από
πέντε ώρες και νοικιάζουμε στα Φηρά ένα Fiat Punto. Φορτώνουμε τα
πράγματα και ανεβαίνουμε στη πόλη για να βρούμε δωμάτιο. Στην ανηφόρα
το Fiataki γρυλλίζει αλλά τη δουλειά του τη κάνει. Μέσα σε μισή ώρα
τρώμε πόρτα από όλα τα ξενοδοχεία και τις πανσιόν του νησιού. Δωμάτιο
ούτε για δείγμα. Μάλλον θα κοιμηθούμε στο Punto με βάρδιες. Τελικά μας
χαμογελά η τύχη και βρίσκουμε ένα δωμάτιο με δύο κρεβάτια και κοινό
μπάνιο στο Ημεροβίγλι. Προσέχω μία μεγάλη βεράντα που απλώνεται
μπροστά μας όλη η Καλντέρα. Στην άκρη δεσπόζει μια περήφανη λεμονιά
που μας γεμίζει άρωμα. Λίγο πριν μας παραδώσει το κλειδί η ιδιοκτήτρια
μας παρακαλεί να είμαστε ήσυχοι διότι στο διπλανό δωμάτιο φιλοξενεί
ένα νιόπαντρο ζευγάρι από Ιταλία.
- Μήνα του μέλιτος και μου ήρθε στη τρύπα με κοινό μπάνιο ο
παλιοφθηνιάρης!! κάνει ο Άρης και αφήνει μια κλανιά στην εξώπορτα τους.
- Βλέπω τους καλωσόρισες, του λέω και βγαίνω στη βεράντα.
- Λοιπόν να οργανωθούμε, κάνει ο Άγγελος, τα κρεβάτια είναι δύο και
είμαστε τέσσερις. Κάποιος θα κοιμηθεί στο αμάξι και κάποιος στο πάτωμα.
Τι λέτε για κλήρο?
- Θα κοιμηθεί αυτός που δε θα πηδήξει. Και γω σήμερα θα πηδήξω, κάνει ο
Άρης με αυτοπεποίθηση.
- Οκ γαμιά μου. Κατούρα και λίγο, του πετά ο Πέτρος. Έγω θα κοιμηθώ στη
βεράντα, συνεχίζει και το θέμα κλείνει.
- Άφου λύσαμε το θέμα του ύπνου και απομένουν δυο ώρες μέχρι τη βραδινή
μας εξόρμηση μπορούμε να κανονίσουμε τι θα φάμε? ρωτάω
- Και τι θα πιούμε? σημειώνει ο Άγγελος.
- Άστο αυτό, του κάνω. Είναι ήδη λυμένο.
- Οκ, λέει ο Άγγελος. Αφού ο καθηγητής μας από δω έχει λύσει το θέμα του
ποτού εγώ θα πάω για φαγητό με τον Πέτρο.
Μόλις ο Πέτρος με τον Άγγελο εξαφανίζονται βγάζω δύο μπουκάλια Vodca
από το σάκο μου και κάμποσα οδοντιατρικά πλαστικά ποτηράκια. Κόβω μερικά λεμόνια
από το δέντρο μας και τα στοίβω σε ένα ποτήρι. Γεμίζω τα ποτηράκια με
Vodca και συμπληρώνω με χυμό λεμόνι. Τέλεια!! Τα στοιβάζω όλα στο ψυγείο
και τι Vodca που περισσεύει τη βάζω στο πάγο. Λείπει όμως κάτι.
- Άρη φέρε το άμαξι κοντά στο παράθυρο
- Για ποιο λόγο?
- Κάντο και μη ρωτάς.
Σε λίγα λεπτά το αμάξι έχει ταιριάξει με το παράθυρο. Απλώνω το χέρι μου
από μέσα και ανοίγω το ράδιο. Πετυχαίνω το "Sonnet" των Verve και το
αφήνω. Τώρα έχουμε και μουσική. Λίγα λεπτά μετά έρχονται ο Άγγελος και ο
Πέτρος με πίτσες και σουβλάκια. Αφού σαβουρώνουμε αρχίζουμε να μεθάμε. Η
επιτυχία στο σφηνάκι Vodca - λεμόνι είναι ότι φτιάχνεις κεφάλι χωρίς να
σου χαλάει το στομάχι. Το οινόπνευμα της Vodcas ισοσκελίζεται με το
λεμόνι. Κάνεις γρήγορο και γλυκό κεφάλι. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν θες
να το διατηρήσεις. Εκεί χάνεις τον έλεγχο.
- Θέλω να μου ξυρίσεις το κεφάλι, μου κάνει ο Πέτρος και το μάτι του
γυαλίζει.
- Μήπως δε πρέπει να πιεις άλλο? τον συμβουλεύω
- Μιλάω σοβαρά. Πάρτα μου όλα. Θέλω να αστράφτει, μου λέει και μου δίνει
τη ξυριστική μηχανή στο χέρι.
Θέλω να επιμείνω. Να σκεφτεί τη χαίτη του, το καρεδάκι του, το λασπωτήρα
του, ρε αδελφέ αλλά στη τελική σκέφτομαι δε γαμιέται, πάμε στο μπάνιο
και του τα παίρνω όλα. Και ο Πέτρος από μακρυμάλλης μετατρέπεται σε λίγα
λεπτά σε Μοικανό. Όταν επιστρέφουμε με πλησιάζει ο Άγγελος και μου λέει
- Φίλε μου είναι κεραυνοβόλος έρωτας. Όταν με κοίταξε το κατάλαβα
αμέσως. Είναι η γυναίκα της ζωής μου.
- Γιατί αγόρι μου, του κάνω, τι σου έκανε το κοριτσάκι?
- Με τη Κλαούντια θα κλεφτούμε αύριο.
- Σώπα! Την έχεις ενημερώσει?
- Αφού δίπλα μας μένει με τον σκατοιταλό, μου κάνει και με ξεραίνει.
- Καλά σταμάτα να πίνεις γιατί σου μπαίνουν σιγά σιγά ιδέες, του λέω και
δυναμώνω τη μουσική.
Εκείνη τη στιγμή ξεκινά η εισαγωγή από το "Everything Will Be Alright
Tomorrow" του Faithless και καθώς κορυφώνεται αρχίζουμε να χορεύουμε στη
βεράντα. Είμαστε μεθυσμένοι και εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή ο
καθένας με το τρόπο του ευτυχισμένος. Όταν βγαίνουμε στο δρόμο μέχρι να
αποφασίσουμε που θα πάμε περνούν τρία τέταρτα. Είμαστε αραγμένοι σε κάτι
σκάλια με μπύρες στα χέρια για να μη ξενερώσουμε και διαφωνούμε. Αφού
τελικά συμφωνούμε καταλήγουμε στο πιο in club του νησιού. Εκεί όμως ο
πορτιέρης με το γελαδερό πρόσωπο έχει αντίθετη άποψη.
- Παιδιά και τους τέσσερις μέσα χωρίς γυναίκα δε μπορώ να σας βάλω.
- Μα τις γυναίκες θα τις βρούμε μέσα, του κάνει η ιδιοφυία μας, ο Άρης
- Λυπάμαι, μας λέει με αρνητική διάθεση.
- Φίλε μου, κάνει ο Άγγελος με διπλωματικό τρόπο, αν έρχοσουν εσύ στο
μαγαζί μου στην Αθήνα και μου ζητούσες να μπεις μέσα εγώ δε θα σε
άφηνα? Τι λες?
- Να σαι σίγουρος μάγκα μου ότι εγώ θα μπαινα στο μαγαζί σου, τον
αποστομώνει.
Και εκεί που είμαστε για μεταβολή ξαφνικά ο τύπος αλλάζει γνώμη.
- Σας βάζω μέσα για ένα και μόνο λόγο. Τόση ώρα ο skinhead* φίλος σας -
δείχνει το Πέτρο - με κοιτά στραβά και έχω αρχίσει να ανησυχώ,
μας κάνει και μπαίνουμε με το δεξί.
Μέσα στο μαγαζί γίνεται κόλαση. Γυναίκες ηλιοκαμένες με καλοκαιρινά
χρώματα λικνίζονται στους ρυθμούς του "Unfinished Sympathy" των
Massive Attack, άλλες στο μπαρ σε παίζουν με τα μάτια και άλλες το
παίζουν ντίβα αλλά κατά βάθος θέλουν απεγνωσμένα να τις κεράσεις
ένα ποτό. Έχει τόσο κόσμο που έχουμε αποκλειστεί. Ούτε στο bar δεν
μπορούμε να πάμε. Κάθε λίγο περνούν από δίπλα μας, από πίσω, από
μπροστά. Μόνο από πάνω είμαστε ασφαλείς. Κάποια στιγμή ο Άγγελος κάτι
μου λέει που δεν ακούω και εξαφανίζεται. Και λίγο πιο μετά ο Πέτρος
βρίσκει κάτι γνωστούς του και χάνεται και αυτός. Μένω με τον Άρη που
έχει βάλει στο μάτι δυο πιτσιρίκες και κάνει παιχνίδι. Εγώ βρίσκω
ευκαιρία να χωθώ στο μπαρ και συνεχίζω με Vodca λεμόνι. Έχω αρχίσει να
βαριέμαι όταν ξαφνικά την βλέπω. Στέκεται δίπλα μου. Φοράει t-shirt,
σορτς, καουμπόικες μπότες και έχει ατελείωτα πόδια. Τα μαλλιά της είναι
κόκκινα και το πρόσωπο της στολίζουν δύο μεγάλα γκριζοπράσινα μάτια.
Δεν έχει ίχνος από μακιγιάζ. Πίνει μεταλλικό νερό, δε καπνίζει, δε
κωλοτρίβεται, δε νιαουρίζει. Μια θεά στη γη. Ανάμεσα στους θνητούς. Θεά
που ντύθηκε θνητή για να με αποπλανήσει. Η Σεχραζάτ μου, που έψαχνα
χίλιες και μία νύχτες. Η Δουλτσινέα μου, που σαν άλλος Δον Κιχώτης,
κίνησα για χάρη της ενάντια σε γίγαντες και βρέθηκα ανάμεσα σε
ανεμόμυλους. Η Άργουεν μου και γω σαν άλλος Άραγκορν την έχω πλάι μου
επιστρέφοντας βασιλιάς στην Γκόντορ. Η Μαργαρίτα μου και γω σαν άλλος
Φάουστ αφήνω το πεπερασμένο, αμαρτωλό και επίγειο σκοτάδι για να ενωθώ
μαζί της στο άπειρο, ευλογημένο και επουράνιο φως. Η Ιζόλδη μου και γω ο
Τριστάνος της. Η Ελοίζα μου και γω ο Αβελάρδος της. Είναι η γυναίκα που
συνάντησα κάποια στιγμή στα όνειρα μου και τώρα συνειδητοποιώ ότι στην
πραγματικότητα είναι ακόμα πιο όμορφη. Άραγε ποιος είναι ο τυχερός που
ξυπνάει δίπλα της? Όλο το είναι μου, είναι έτοιμο να της παραδοθεί μόνο
για ένα βλέμμα της. Ξαφνικά με κοιτά. Η Sophie B.Hawkins με το
"Damn I wish I was your lover" μου συμπεραστέκεται και εγώ δε χάνω
ευκαιρία
- Σε ευχαριστώ, της κάνω.
Αιφνιδιάζεται.
- Για ποιο λόγο?
- Που βάζεις χρώμα στη ζωή μου.
Χαμογελάει. Περνάω στην αντεπίθεση.
- Με λένε Στέφανο. Είμαι από Αθήνα και έχω έρθει εδώ για δύο μέρες. Μένω
στο Ημεροβίγλι και αν θέλει κάποιος να σε γνωρίσει καλύτερα τι πρέπει
να κάνει?
- Στέφανε είμαι η Ευτυχία. Ήμουν ήδη μία εβδομάδα εδώ και φεύγω σε μισή
ώρα. Χάρηκα που σε γνώρισα, μου λέει και με αφήνει μαλάκα.
Καθώς τη βλέπω να απομακρύνεται έχει αρχίσει κιόλας να μου λείπει. Τρέχω
πίσω της, ενώ ξεκινά να παίζει το "Kissing in the rain" της Tori Amos,
φθάνω στο λιμάνι και καθώς βρέχει, της φωνάζω να γυρίσει και αυτή πέφτει
στην αγκαλιά μου και με φιλά με πάθος.
- Μεγάλες προσδοκίες, παραμιλάω ενώ με πλευρίζει ο Άρης.
- Λοιπόν θα τις γαμήσουμε? μου λέει.
- Τι πράγμα?
- Το κανόνισα. Μένουν στο Καμάρι. Έχουν και αμάξι. Δεν έχουν πρόβλημα και
για ομαδικό.
- Βρε άει στο διάολο, του κάνω. Γιατί πάντα ξεμένω εγώ και ακούω τις
μαλακίες σου...
Σηκώνομαι και φεύγω. Κάνω μια βόλτα στο πλακόστρωτο και επιστρέφω σπίτι.
Βρίσκω το αμάξι δίπλα στο παράθυρο αλλά στο σπίτι δεν είναι κανείς. Στη
τουαλέτα βρίσκω τον Ιταλό ο οποίος με στολίζει στη γλώσσα του και δε
καταλαβαίνω το λόγο. Μάλλον για τις τρίχες του Πέτρου, σκέφτομαι. Παίρνω
τη Vodca που περίσσεψε με λίγο πάγο που ξύνω από το καταψύκτη, ανοίγω
το ράδιο και βγαίνω στη βεράντα. Βουλιάζω στη ξαπλώστρα και χάνομαι στη
μαγική θέα της Καλντέρας. Έχει αρχίσει να ξημερώνει. Στο τραπεζάκι κάτω
από το τασάκι παρατηρώ μια κόλλα χαρτί. Την πιάνω στα χέρια μου και
διαβάζω
...Φίλε μου αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις αράδες πετάω
για Μιλάνο με τη Κλαούντια. Είμαι ερωτευμένος. Θα σου στείλω κάρτα...
Άγγελος
Τον μουρλό σκέφτομαι. Το είπε και το κανε. Για αυτό γκάριζε ο
Ιταλός. Γελάω δυνατά. Εκείνη τη στιγμή ξεκινά να παίζει το "Waltz" του
Graig Armstrong και ταυτόχρονα βγαίνει ο ήλιος. Ανατολή στην Καλντέρα
συντροφιά με vodca, Graig και Ευτυχία στο σενάριο του μυαλού μου. Αν μη
τι άλλο, ευλογημένη συγκυρία...
*Skinhead = Μέλος μιας υποκουλτούρας των νέων που προέρχεται από το
Λονδίνο τη δεκαετία του 1960. Κυριολεκτικά σημαίνει ξυρισμένο κεφάλι
και με αυτή την έννοια χρησιμοποιείται εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου