Εικοσιτέσσερα

Ο Κοσμάς είναι ο γείτονας μου. Μένει στον ίδιο όροφο με μένα. Στην απέναντι πόρτα. Τα μπαλκόνια μας συνορεύουν. Έτσι τα λέμε αρκετά τακτικά. Είναι 25 χρονών, δουλεύει στo δημαρχείο, έχει δεσμό με την Αναστασία - η οποία σπουδάζει παιδαγωγός στα Γιάννενα - και είναι μαζί δέκα χρόνια.
- Τι έγινε? 
- Σας σόκαρα?
Εγώ να δείτε όταν το έμαθα!! Αν υποθέσουμε ότι ο προσδόκιμος ζωής σε έναν άνδρα είναι περίπου 75 χρόνια, τότε ο Κοσμάς έχει περάσει το ένα τρίτο της ζωής του με μία γυναίκα!! Επίσης δε πίνει, δε καπνίζει, δε ξενυχτάει, γυμνάζεται εντατικά κάνοντας βάρη και το πάθος του είναι το Ίντερνετ. Αν και εργένης μπαίνοντας στο σπίτι του παρατηρείς τα πάντα που βρίσκεις στο ΙΚΕΑ στη κατηγορία οικογένεια και έχεις μονίμως την αίσθηση ότι θα ξεμπουκάρουν από το δωμάτιο κανά δυο πιτσιρίκια φωνάζοντας μπαμπά. Έχει μανία με τη καθαριότητα. Πλένει, σκουπίζει, σφουγγαρίζει, μαγειρεύει τέλεια και το πιο σημαντικό, το ψυγείο του είναι πάντα γεμάτο. Είναι το alter ego* μου σε μια εναλλακτική πραγματικότητα που έχω σκεφτεί. Ο Άγγελος είναι καλόγερος σε μοναστήρι, ο Πέτρος δουλεύει μυστικός στη Δίωξη, ο Στέλιος είναι παθητικός εραστής και ο Άρης γυναίκα.
- Θα έρθεις να φάμε παρέα? Έχω γεμιστά, μου λέει από το μπαλκόνι.
- Με ρύζι ή με κιμά? του κάνω.
- Με ρύζι.
- Βάζεις τυρί μέσα στη ντομάτα? επιμένω.
- Ποτέ.
- Τέλεια. Τι θα πιούμε?
- Εγώ ανθρακούχο νερό. Για σένα έχω μπύρα ή κρασί. Τι προτιμάς?
- Σίγουρα κρασί. Άνοιξε τη πόρτα...
- Έχεις αδυνατίσει ή μου φαίνεται? μου κάνει καθώς μπαίνω στο σπίτι του.
- Το τελευταίο καιρό δε κοιμάμαι καλά
Η αλήθεια είναι ότι το τελεύταιο καιρό δε κοιμάμαι καθόλου. Οι
αλκυονίδες* μέρες με το φάρμακο του Πέτρου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί
διότι Lendormin τέλος. Έτσι τα βράδια αντί να κοιμάμαι, ρουφάω σελίδες
βιβλίων, ακούω μουσική, βγαίνω βόλτες, καπνίζω σα τσιμινιέρα, πίνω πολύ και
τρώω ελάχιστα. Στο Κοσμά βέβαια δε λέω τίποτα.
- Πριν φάμε έχω δυο δουλίτσες να κάνω! Δεν νομίζω να σε πειράζει? μου
πετά. Παίρνει το κινητό του και αρχίζει να αντιγράφει όλα τα μηνύματα που
έχει λάβει από την Αναστασία σε μία ατζέντα Moleskine.
- Καλά τι κάνεις εκεί? του λέω με έκδηλη απορία.
- Κάτι που εσύ δε πρόκειται να καταλάβεις ποτέ.
- Ξέρεις είναι ένα απλό sms, όχι τα Άπαντα του Καβάφη.
- Βλέπεις που δε καταλαβαίνεις. Δεν είναι το sms αγόρι μου. Είναι ολόκληρη
  η ιεροτελεστία. Είναι μια μορφή δέσμευσης αυτό που κάνω.
- Δε φτάνουν τα δέκα χρόνια?
- Τα δέκα χρόνια δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα. Στον έρωτα
  πρέπει καθημερινά να αποδεικνύεις πράγματα.
- Σοβαρά τώρα, όλα αυτά τα χρόνια δεν ένοιωσες την επιθυμία να πας με
  άλλη γυναίκα? τον ρωτώ μεφιστοφελικά.
- Ποτέ. Η Άναστασία με καλύπτει από όλες τις πλευρές. Και είμαι σίγουρος
  ότι αν ήταν εδώ θα σου έλεγε το ίδιο.
- Δεν είναι όμως. Βρίσκεται 450 χιλιόμετρα μακρυά και τώρα μπορεί να
  βγάζει τα μάτια της, του λέω πεισματικά
- Πρόσεξε τι λες!!, μου φωνάζει με λύσσα.
- Οκ με συγχωρείς, του λέω και σκέφτομαι να μη ρισκάρω τα γεμιστά.
- Η επιτυχία της σχέσης, του κάνω, φαντάζομαι ότι έχει να κάνει και με το
  ότι δεν βλέπεστε συνέχεια.
- Δηλαδή?
- Άλλο πράγμα είναι να την τρως στη μάπα καθημερινά. Να ξυπνάτε μαζί, να
  τρώτε μαζί, να βγαίνετε μαζί, να κάνετε έρωτα συνεχώς, να ζείτε μαζί ρε
  παιδί μου και άλλο πράγμα αυτό που έχετε τώρα. Η ρουτίνα σκοτώνει τον
  έρωτα.
- Πάλι κάνεις λάθος. Τα τελευταία τρία χρόνια ζούμε έτσι λόγω
  συνθηκών. Τα προηγούμενα τέσσερα συζούσαμε και είμασταν πολύ ερωτευμένοι.
- Όχου καϋμένε, κάνω με διάθεση να τα παρατήσω, δεν είναι ζήτημα σωστού
  ή λάθους. Είναι η άποψη μου και η άποψη σου. Στη ζωή ενός άνδρα μπορεί
  να περάσουν πολλές γυναίκες. Κλικ όμως θα του κάνουν μάξιμουμ τρεις. Εσύ
  μάλλον ήσουν από τους τυχερούς. Χρειάστηκε μόνο μία.
- Εσύ σε ποιο νούμερο βρίσκεσαι?
- Άσε με μένα. Εγώ είμαι καμένο χαρτί, του κάνω και κλείνω το θέμα.
Αφού τελειώνει την αντιγραφή πριν καθήσουμε στο τραπέζι ανοίγει τον
υπολογιστή του.
- Η μεγαλύτερη εφεύρεση στο κόσμο που ζούμε, μου κάνει καθώς συνδέεται
  στο διαδίκτυο.
- Περνάς πολλές ώρες μπροστά στο pc βλέπω?
- Φίλε μου, πλέον όλες τις δουλειές μου τις κάνω μέσω διαδικτύου. Μιλάω με
  την Αναστασία μέσω skype, πληρώνω τους λογαριασμούς μου, κάνω τις αγορές
  μου, τα καθημερινά μου ψώνια, κλείνω εισιτήρια για διακοπές, βλέπω
  ταινίες, ακούω μουσική, διαβάζω βιβλία και εφημερίδες, στέλνω τα email
  μου, κάνω chat με τους φίλους μου και διατηρώ προφίλ στο facebook και
  στο twitter τα οποία και ενημερώνω καθημερινά.
- Όλα τα κάνεις διαδικτυακά?
- Τα πάντα!
- Τον παίζεις κιόλας?
- Σοβαρέψου. Θες να μου πεις πως όλα αυτά σου είναι άγνωστα?
- Όχι βέβαια. Άπλα προτιμώ την ανθρώπινη επαφή. Τουλάχιστο όσο υπάρχει.
- Καλά τι είπες τώρα, με κοιτά με θαυμασμό.
- Όταν είμαι νηστικός γράφω ο πούστης.
- Πέρα από τη πλάκα αυτό είναι το μέλλον. Όλα κάποια στιγμή θα γίνονται
  διαδικτυακά. Γιατί να περιμένεις στη τράπεζα σε ουρά για να πληρώσεις?
- Δε περιμένω ποτέ στη τράπεζα για να πληρώσω. Δεν έχω να πληρώσω.
- Και αν θέλεις δάνειο?
- Δε ζητάω ποτέ δάνειο από τράπεζα.
- Και αν χρειάζεσαι χρήματα?
- Τα ζητάω από κει που δε θα μου ζητήσουν ένα κάρο δικαιολογητικά και
  θα μου τα δώσουν άμεσα και χωρίς έγκριση.
- Δε σε καταλαβαίνω.
- Δε πειράζει. Καταλαβαίνω εγώ.
- Άσε το facebook!!, μου λέει και τα μάτια του πέτουν σπίθες. Μεγάλη
  ανακάλυψη. Μπορείς να βρεις όποιον ή όποια θέλεις ότι ώρα θέλεις. Αρκεί
  να έχει προφίλ.
- Μπορείς να βρεις οποιαδήποτε?
- Αν είναι μέλος, βέβαια.
- Να σου πω ένα όνομα?
- Μισό... Ρίχτο!!
- Ευτυχία
- Ευτυχία τι?
- Ευτυχία με κόκκινα μαλλιά!!
- Και ελιά στη μύτη?
- Δεν είχε ελιά...
- Πλάκα μου κάνεις ρε μαλάκα? Τι κόκκινα μαλλιά και πράσσειν άλογα.
  Επίθετο. Δώσε μου επίθετο?
- Βρε παπάρι αν είχα επίθετο θα μπορούσα να τη βρω και γω.
  Χαίρω πολύ. Έχω μόνο όνομα. Υπάρχει πιθανότητα?
- Κοίτα θα σου μιλήσω ανοιχτά. Πιο πιθανό είναι να τη βρεις αν ανέβεις
  στον Υμηττό και στείλεις σήματα καπνού παρά απο δω μέσα.
- Με υποχρέωσες.
- Σοβαρά τώρα. Δε ξέρεις τίποτα για αυτήν, παρά μόνο το όνομα της?
- Δυστυχώς.
- Ούτε αν μένει Αθήνα?
- Δυστυχώς..
- Ωραίο καμάκι κάνεις ρε!! Συγχαρητήρια. Και μου κάνεις και μαθήματα!!
- Βρε άντε γαμήσου. Θα σερβίρεις ή να πάρω το ταψί και να φύγω?
- Οκ τελείωσα.
Περνάμε στη κουζίνα. Στρώνουμε τραπέζι και καθόμαστε.
- Στέφανε νομίζω ότι σιγά σιγά πρέπει να κάνεις μια σοβαρή σχέση και
  να αρχίσεις να προσαρμόζεσαι στα θέλω της εποχής μας, μου κάνει
  συμβουλευτικά.
- Κοσμά, του λέω τρώγοντας, προς το παρόν δεν έχω καμία σχέση και η
  εποχή μας προσαρμόζεται στα θέλω μου.
- Τι είπες ρε μάγκα μου πάλι!! Και δεν είσαι και νηστικός?
- Είδες!! Φέτα έχεις?
- Έχω!
- Άν είναι βαρέλι, βγάλε....



*Alter Ego = Εναλλακτική προσωπικότητα.
*Αλκυονίδες μέρες = Συνηθέστερα οι ημέρες του Ιανουαρίου κατά τις οποίες επικρατεί
ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται
από τον Αριστοτέλη.