Είμαι στην τουαλέτα όταν χτυπά το τηλέφωνο. Είναι ήδη το τρίτο χέσιμο και είναι μόνο 11:00. Μια διάρροια με ταλαιπωρεί εδώ και δύο μέρες σύμπτωμα μάλλον γαστρεντερίτιδας. Λογικό αφού η διατροφή μου τελευταία αποτελείται απο junk food* και κονσέρβες με συντηρητικά. Έχω πάρει παραμάσχαλα το "Έγκλημα και τιμωρία" του Dostoyevsky και κοντεύω να το τελειώσω. Με έχει συνεπάρει μάλιστα τόσο πολύ που κάθομαι παραπάνω από όσο πρέπει. Πράγμα που μου φέρνει στο μυαλό παλιές εποχές, όταν πήγαινα στην τρίτη λυκείου και διάβαζα ιστορία μέσα στην τουαλέτα. Τρεις φορές μέσα εκεί σε μια μέρα ισούνταν με τρία μισάωρα, δηλαδή μιάμιση ώρα διάβασμα ιστορίας καθημερινά. Πέρασα με είκοσι στις εξετάσεις. Δεν ήταν θέμα εξυπνάδας αλλά τακτικής. Eκμεταλλεύτηκα τον χρόνο μου.
- Ποιο έγκλημα όμως έχω κάνει και τιμωρούμε έτσι?
Είμαι αφυδατωμένος και χρειάζομαι ηλεκτρολύτες*. Το έντερο μου κάνει σαν σπασμένος σωλήνας παροχής νερού. Το τηλέφωνο εξακολουθεί να χτυπά. Ποιός διάολος να ναι!! σκέφτομαι. Αρνούμαι να σηκωθώ. Όχι απο την διάρροια, αλλά από το διάβασμα. Που θα πάει θα βαρεθεί και θα το κλείσει. Αλλά ο πούστης συνεχίζει. Στο δέκατο χτύπημα είμαι πάνω απο το τηλέφωνο. Χριστέ μου οι αιμορροίδες μου, με πεθαίνουν. Το σηκώνω.
- Παρακαλώ?
- Έλα Λίζα μου? Tι κάνεις? Πότε θα ανέβεις Καρδίτσα? κάνει μια
ηλικιωμένη φωνή
- Θά ρθω γιαγιά, στείλε μου 100 ευρώ για τα εισιτήρια?
Σιωπή απο την άλλη πλευρά, μάλλον το κλείσε. Έπρεπε να ζητήσω λιγότερα.
Δεν περνάει ούτε ένα λεπτό και το τηλέφωνο ξαναχτυπά.
- Απλώς φτιάξε με!! κάνω νευρικά και είμαι έτοιμος να αρχίσω τα
γαμοσταυρίδια.
- Αμ θα σε φτιάξω φίλε μου!! Που το ξέρες ρε συ ότι ήμουν εγώ?
- Έλα ρε Άγγελε εσύ είσαι? Tι κάνεις?
- Έχω νέα φίλε τα οποία δεν λέγονται απο το τηλέφωνο. Πάμε για καμιά μπύρα?
- Τι ώρα?
- Στις τρεις.
- Που?
- Στο Sweet n' cofee.
Kλείνουμε και τρέχω πάλι στη τουαλέτα.
Γύρω στις 14:00 είμαι έτοιμος και κατεβαίνω. Στην είσοδο της
πολυκατοικίας πετυχαίνω τον ταχυδρόμο που τσακώνεται εκείνη την στιγμή
με τον ηλικιωμένο γείτονα του τρίτου.
- Σου έχω πει επανελειμμένα ότι θέλω να βάζεις την αλληλογραφία σε αυτά εδώ
τα μαραφέτια, κάνει αυτός δείχνοντας τα γραμματοκιβώτια.
- Τι λέτε κύριε μου? Ξέρετε πόσο χρόνο θα μου πάρει να το κάνω αυτό?
Eξάλλου δεν είναι δική μου δουλειά. Αυτό είναι δουλειά του θυρωρού.
- Βλέπεις εσύ να υπάρχει εδώ κανένας θυρωρός?
Eκείνη την στιγμή επεμβαίνω κοιτάζοντας τον παππού
- Γιατί δεν κάνεις εσύ τον θυρωρό?
Αυτός μένει μαλάκας και ο ταχυδρόμος απευθύνεται σε μένα
- Εσείς τι λέτε κύριε?
- Εγώ τι να πω...
- Θέλετε να βάζω την αλληλογραφία στα γραμματοκιβώτια?
- Εγώ θα θελα να μην φέρνεις τίποτα. Ιδίως ότι αφορά εμένα, του κάνω
ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο δρόμο.
Φθάνω στο μαγαζί και βλέπω τον Άγγελο να κάθεται σε ένα τραπέζι. Αυτός
μου κάνει νεύμα. Κάθομαι και παραγγέλνουμε δυο μπύρες.
- Τι έχεις ρε? Πολύ χλωμός είσαι?
- Με πάει Πάτρα Καλαμάτα από το πρωί!! Εσυ τι κάνεις;
- Tα γνωστά. Σκοτώνομαι στην δουλειά! Λοιπόν όπως σου είπα έχω τρελά νέα!
- Για λέγε!
Εκείνη την στιγμή μας διακόπτει η σερβιτόρα για την παραγγελία μας.
Αφήνει τις μπύρες και τέσσερα μπολάκια με παρελκόμενα τα οποία
αποτελούνται απο φυστίκια, πατατάκια, καναπεδάκια, αγγουράκια, καρότα
και ελιές βουτηγμένα σε ξύδι. Τα κοιτάζουμε με απορία.
- Όλα αυτά είναι για εμάς? ρωτά ο Άγγελος την σερβιτόρα
- Ναι για σας είναι.
- Το φιλέτο τι ώρα το σερβίρετε? αστειεύομαι
- Εμείς προσέχουμε τους πελάτες μας! χαμογελά φεύγοντας.
- Λοιπόν.. κάνει να ξεκινήσει ο Άγγελος και τρώει ένα καρότο
συνοδεύοντας την μπύρα του. Το ίδιο κάνω και εγώ.
- Ρε φίλε αυτό εδώ είναι νοστιμότατο! κάνει μασουλώντας
- Φάε απο αυτό εδώ και βούτα το στην σως
- Τι είναι, κέτσαπ?
- Όχι, πρέπει να είναι μπάρμπεκιου
- Πω πω, ρε να παραγγείλουμε κανά δυό μπύρες ακόμα..
Τα συνοδευτικά μας έχουν ανοίξει την όρεξη και τρώμε χωρίς να μιλάμε
για τα επόμενα λεπτά.
- Ρε Άγγελε εσύ δεν είχες κάτι νέα να μου πεις?
- Λοιπόν.. κάνει σκουπίζοντας το στόμα του με μια χαρτοπετσέτα και
συνεχίζει...αποσυντονιστήκαμε με αυτές τις μαλακίες... σταματά πάλι για
να καθαρίσει τα ούλα του με την γλώσσα του.
- Ρε μαλάκα θα μου πεις τι με θες? κάνω νευρικά
- Τάξε μου!!
- Τι να σου τάξω?
- Tην θυμάσαι την Ιωάννα?
- Ποιά Ιωάννα?
- Aυτήν που τραβιόμουνα τελευταία.
- Αυτή με τα πεταχτά αυτιά?
- Aυτή ήταν η Γεωργία. Η Ιωάννα ρε φίλε που έλεγε ότι πάμε πολύ
γρήγορα, ότι ήθελε περισσότερο χρόνο...
- Α ναι, και? Τι έγινε, αρραβωνιάστηκε?
- Οχι.
- Παντρεύτηκε?
- Ούτε
- Πέθανε?
- Χτύπα ξύλο ρε μαλάκα. Θα με αφήσεις να σου πω?
- Σ ακούω.
- H Iωάννα λοιπόν έχει ένα πατέρα...
- Και μια μανούλα!!
- Τον θεό σου δεν έχεις ρε φίλε? Ο πατέρας της λοιπόν, διευθύνει μια
εταιρεία εισαγωγών εξαγωγών. Πουλάει ηλεκτρονικά ανταλλακτικά για
υπολογιστές, λογισμικά, μικροτσίπ και διάφορες άλλες μαλακίες.
- Και?
- Και ζητάει υπαλλήλους για φύλαξη
- Και τι ξέρω εγώ από φύλαξη?
- Δεν χρειάζεται να ξέρεις. Θα πας μιλημένος
- Και τι θα κάνω?
- Τίποτα. Θα κάθεσαι 8 ώρες και θα χαζεύεις μια οθόνη.
- Θα φοράω στολή?
- Όχι, με το κοστούμι σου θα είσαι.
- Και γραβάτα?
- Προπαντός! Mε δουλεύεις ρε Στέφανε? Eννοείται οτι θα φοράς στολή.
Σαν μπάτσος θα είσαι.
- Μπάτσος ε? Θα έχω και όπλο?
- Nαι, ένα νεροπίστολο
- Τι πράγμα?
- Ένας φακός Maglite και πολύ σου είναι
- Δεν ακούγεται και άσχημα! λέω και σκέφτομαι ότι μια τέτοια δουλειά
την συγκεκριμένη περίοδο θα είναι ότι πρέπει. Δε κοιμάμαι που δε κοιμάμαι
τουλάχιστον θα πληρώνομαι.
Ξαφνικά ένας υπόκωφος ήχος από το στομάχι μου και ένα παρατεταμένο
κλάσιμο με κάνει να σηκωθώ άρον άρον. Λέω στον Άγγελο να περιμένει και
τρέχω προς τη τουαλέτα. Εκεί τις βρίσκω όλες κατειλλημένες και η ανάγκη
μου να εκκενώσω με οδηγεί στο νιπτήρα. Τι στιγμή που αδειάζω πάνω σε
αυτόν η παρουσία μιας τριαντάρας μαμάς με τη μικρή της κόρη με κάνει να
συνειδητοποιήσω ότι είμαι στις γυναικείες τουαλέτες. Αυτό μάλιστα.
Είναι έγκλημα και τιμωρία μαζί...
*Junk Food = Πρόχειρο φαγητό
*Ηλεκτρολύτες = Είναι στοιχεία που βρίσκονται στο σώµα και σε υγρά του και
φέρουν ηλεκτρικό φορτίο. Η διατήρηση της ισορροπίας τους στον ανθρώπινο
οργανισµό είναι σηµαντική, αφού ρυθµίζουν την κατανοµή νερού στο σώµα,
επηρεάζουν το pH του αίµατος και συµβάλλουν στη νευροµυϊκή διέγερση.
- Ποιο έγκλημα όμως έχω κάνει και τιμωρούμε έτσι?
Είμαι αφυδατωμένος και χρειάζομαι ηλεκτρολύτες*. Το έντερο μου κάνει σαν σπασμένος σωλήνας παροχής νερού. Το τηλέφωνο εξακολουθεί να χτυπά. Ποιός διάολος να ναι!! σκέφτομαι. Αρνούμαι να σηκωθώ. Όχι απο την διάρροια, αλλά από το διάβασμα. Που θα πάει θα βαρεθεί και θα το κλείσει. Αλλά ο πούστης συνεχίζει. Στο δέκατο χτύπημα είμαι πάνω απο το τηλέφωνο. Χριστέ μου οι αιμορροίδες μου, με πεθαίνουν. Το σηκώνω.
- Παρακαλώ?
- Έλα Λίζα μου? Tι κάνεις? Πότε θα ανέβεις Καρδίτσα? κάνει μια
ηλικιωμένη φωνή
- Θά ρθω γιαγιά, στείλε μου 100 ευρώ για τα εισιτήρια?
Σιωπή απο την άλλη πλευρά, μάλλον το κλείσε. Έπρεπε να ζητήσω λιγότερα.
Δεν περνάει ούτε ένα λεπτό και το τηλέφωνο ξαναχτυπά.
- Απλώς φτιάξε με!! κάνω νευρικά και είμαι έτοιμος να αρχίσω τα
γαμοσταυρίδια.
- Αμ θα σε φτιάξω φίλε μου!! Που το ξέρες ρε συ ότι ήμουν εγώ?
- Έλα ρε Άγγελε εσύ είσαι? Tι κάνεις?
- Έχω νέα φίλε τα οποία δεν λέγονται απο το τηλέφωνο. Πάμε για καμιά μπύρα?
- Τι ώρα?
- Στις τρεις.
- Που?
- Στο Sweet n' cofee.
Kλείνουμε και τρέχω πάλι στη τουαλέτα.
Γύρω στις 14:00 είμαι έτοιμος και κατεβαίνω. Στην είσοδο της
πολυκατοικίας πετυχαίνω τον ταχυδρόμο που τσακώνεται εκείνη την στιγμή
με τον ηλικιωμένο γείτονα του τρίτου.
- Σου έχω πει επανελειμμένα ότι θέλω να βάζεις την αλληλογραφία σε αυτά εδώ
τα μαραφέτια, κάνει αυτός δείχνοντας τα γραμματοκιβώτια.
- Τι λέτε κύριε μου? Ξέρετε πόσο χρόνο θα μου πάρει να το κάνω αυτό?
Eξάλλου δεν είναι δική μου δουλειά. Αυτό είναι δουλειά του θυρωρού.
- Βλέπεις εσύ να υπάρχει εδώ κανένας θυρωρός?
Eκείνη την στιγμή επεμβαίνω κοιτάζοντας τον παππού
- Γιατί δεν κάνεις εσύ τον θυρωρό?
Αυτός μένει μαλάκας και ο ταχυδρόμος απευθύνεται σε μένα
- Εσείς τι λέτε κύριε?
- Εγώ τι να πω...
- Θέλετε να βάζω την αλληλογραφία στα γραμματοκιβώτια?
- Εγώ θα θελα να μην φέρνεις τίποτα. Ιδίως ότι αφορά εμένα, του κάνω
ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο δρόμο.
Φθάνω στο μαγαζί και βλέπω τον Άγγελο να κάθεται σε ένα τραπέζι. Αυτός
μου κάνει νεύμα. Κάθομαι και παραγγέλνουμε δυο μπύρες.
- Τι έχεις ρε? Πολύ χλωμός είσαι?
- Με πάει Πάτρα Καλαμάτα από το πρωί!! Εσυ τι κάνεις;
- Tα γνωστά. Σκοτώνομαι στην δουλειά! Λοιπόν όπως σου είπα έχω τρελά νέα!
- Για λέγε!
Εκείνη την στιγμή μας διακόπτει η σερβιτόρα για την παραγγελία μας.
Αφήνει τις μπύρες και τέσσερα μπολάκια με παρελκόμενα τα οποία
αποτελούνται απο φυστίκια, πατατάκια, καναπεδάκια, αγγουράκια, καρότα
και ελιές βουτηγμένα σε ξύδι. Τα κοιτάζουμε με απορία.
- Όλα αυτά είναι για εμάς? ρωτά ο Άγγελος την σερβιτόρα
- Ναι για σας είναι.
- Το φιλέτο τι ώρα το σερβίρετε? αστειεύομαι
- Εμείς προσέχουμε τους πελάτες μας! χαμογελά φεύγοντας.
- Λοιπόν.. κάνει να ξεκινήσει ο Άγγελος και τρώει ένα καρότο
συνοδεύοντας την μπύρα του. Το ίδιο κάνω και εγώ.
- Ρε φίλε αυτό εδώ είναι νοστιμότατο! κάνει μασουλώντας
- Φάε απο αυτό εδώ και βούτα το στην σως
- Τι είναι, κέτσαπ?
- Όχι, πρέπει να είναι μπάρμπεκιου
- Πω πω, ρε να παραγγείλουμε κανά δυό μπύρες ακόμα..
Τα συνοδευτικά μας έχουν ανοίξει την όρεξη και τρώμε χωρίς να μιλάμε
για τα επόμενα λεπτά.
- Ρε Άγγελε εσύ δεν είχες κάτι νέα να μου πεις?
- Λοιπόν.. κάνει σκουπίζοντας το στόμα του με μια χαρτοπετσέτα και
συνεχίζει...αποσυντονιστήκαμε με αυτές τις μαλακίες... σταματά πάλι για
να καθαρίσει τα ούλα του με την γλώσσα του.
- Ρε μαλάκα θα μου πεις τι με θες? κάνω νευρικά
- Τάξε μου!!
- Τι να σου τάξω?
- Tην θυμάσαι την Ιωάννα?
- Ποιά Ιωάννα?
- Aυτήν που τραβιόμουνα τελευταία.
- Αυτή με τα πεταχτά αυτιά?
- Aυτή ήταν η Γεωργία. Η Ιωάννα ρε φίλε που έλεγε ότι πάμε πολύ
γρήγορα, ότι ήθελε περισσότερο χρόνο...
- Α ναι, και? Τι έγινε, αρραβωνιάστηκε?
- Οχι.
- Παντρεύτηκε?
- Ούτε
- Πέθανε?
- Χτύπα ξύλο ρε μαλάκα. Θα με αφήσεις να σου πω?
- Σ ακούω.
- H Iωάννα λοιπόν έχει ένα πατέρα...
- Και μια μανούλα!!
- Τον θεό σου δεν έχεις ρε φίλε? Ο πατέρας της λοιπόν, διευθύνει μια
εταιρεία εισαγωγών εξαγωγών. Πουλάει ηλεκτρονικά ανταλλακτικά για
υπολογιστές, λογισμικά, μικροτσίπ και διάφορες άλλες μαλακίες.
- Και?
- Και ζητάει υπαλλήλους για φύλαξη
- Και τι ξέρω εγώ από φύλαξη?
- Δεν χρειάζεται να ξέρεις. Θα πας μιλημένος
- Και τι θα κάνω?
- Τίποτα. Θα κάθεσαι 8 ώρες και θα χαζεύεις μια οθόνη.
- Θα φοράω στολή?
- Όχι, με το κοστούμι σου θα είσαι.
- Και γραβάτα?
- Προπαντός! Mε δουλεύεις ρε Στέφανε? Eννοείται οτι θα φοράς στολή.
Σαν μπάτσος θα είσαι.
- Μπάτσος ε? Θα έχω και όπλο?
- Nαι, ένα νεροπίστολο
- Τι πράγμα?
- Ένας φακός Maglite και πολύ σου είναι
- Δεν ακούγεται και άσχημα! λέω και σκέφτομαι ότι μια τέτοια δουλειά
την συγκεκριμένη περίοδο θα είναι ότι πρέπει. Δε κοιμάμαι που δε κοιμάμαι
τουλάχιστον θα πληρώνομαι.
Ξαφνικά ένας υπόκωφος ήχος από το στομάχι μου και ένα παρατεταμένο
κλάσιμο με κάνει να σηκωθώ άρον άρον. Λέω στον Άγγελο να περιμένει και
τρέχω προς τη τουαλέτα. Εκεί τις βρίσκω όλες κατειλλημένες και η ανάγκη
μου να εκκενώσω με οδηγεί στο νιπτήρα. Τι στιγμή που αδειάζω πάνω σε
αυτόν η παρουσία μιας τριαντάρας μαμάς με τη μικρή της κόρη με κάνει να
συνειδητοποιήσω ότι είμαι στις γυναικείες τουαλέτες. Αυτό μάλιστα.
Είναι έγκλημα και τιμωρία μαζί...
*Junk Food = Πρόχειρο φαγητό
*Ηλεκτρολύτες = Είναι στοιχεία που βρίσκονται στο σώµα και σε υγρά του και
φέρουν ηλεκτρικό φορτίο. Η διατήρηση της ισορροπίας τους στον ανθρώπινο
οργανισµό είναι σηµαντική, αφού ρυθµίζουν την κατανοµή νερού στο σώµα,
επηρεάζουν το pH του αίµατος και συµβάλλουν στη νευροµυϊκή διέγερση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου