Τέσσερα

Έχω βγει για ψώνια στην Ερμού. Δεν έχω φράγκο αλλά μου αρέσει να ξοδεύω. Πάντα μου αρέσει να ψωνίζω μόνος. Παίρνω αυτό που θέλω και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Αφήστε που δεν είμαι υποχρεωμένος να πάρω κάτι και σε αυτή που συνοδεύω. Κοιτάζω μέχρι εκεί που εκτείνεται το μάτι μου και βλέπω αμέτρητες γκόμενες να χρεώνουν την πιστωτική τους κάρτα για ένα σωρό καλλυντικά.
- Έχετε αναρωτηθεί πόσος χαμένος χρόνος   περνάει για να αγοράσουν αυτές τις μαλακίες και πόσος ακόμα για να τις απλώσουν πάνω τους? 
Τώρα θα μου πουν όλα οι κοκέτες του κόσμου τι ζόρι τραβάω και ασχολούμαι μαζί τους. Αφού δεν ξοδεύουν τα δικά μου χρήματα δεν μου πέφτει λόγος και καλά θα κάνω να καθίσω στα αβγά μου.
Ας είναι καλά ο Λάκης.
- Τι είπατε? 
- Ποιος είναι ο κύριος? 
Στην Ερμού σίγουρα θα έχετε προσέξει κάποια στιγμή έναν τύπο που σέρνεται
όπως η σεπαρντίνα τις Αποκριές, πίσω από κάποιο θηλυκό με τα χέρια του
γεμάτα τσάντες ενώ άλλες στιγμές μέσα σε κατάστημα με γυναικεία είδη 
καπνίζει ένα χοντροκομένο πούρο όσο η κεφάλα του και μέσα σε ένα σύννεφο
καπνού συμφωνεί συνεχώς με τις ενδυματολογικές ανησυχίες της κοκότας του
η οποία αδυνατώντας να αποφασίσει ποιο φόρεμα να διαλέξει για τον πυρετό του
Σαββατόβραδου τα αγοράζει όλα. Ας είναι καλά το πορτοφόλι του Κόμη
Μοντε Κρίστο*. Αυτός είναι λοιπόν ο Λάκης. Ανήκει στην κατηγορία των ανδρών
που έχουν μονίμως το χέρι στην τσέπη και άνευ λόγου και αιτίας πληρώνουν.
Ο ιδανικός σύζυγος για κάθε γυναίκα και ο  κλασικός κατσαπλιάς* για κάθε
άνδρα. Απαραίτητο αξεσουάρ για την γυναικεία ματαιοδοξία* όσο και το Afroso*
για την λεκάνη της χέστρας. Ουφ, τα είπα και ανάσανα.
Είμαι μπροστά  σε μια βιτρίνα και χαζεύω ένα δερμάτινο μπουφάν. Είναι
ακριβό το γαμημένο, σκέφτομαι και αναρωτιέμαι που θα βρω τα χρήματα ή έναν
Λάκη για να το πάρω. Χωρίς να το πολυσκεφθώ είμαι ήδη μέσα στο κατάστημα
και το δοκιμάζω. Ο πωλητής που με εξυπηρετει μόνο τσιμπούκι δεν μου έχει
πάρει ακόμη.
- Και πόσο σας πάει!
- Και τι ωραίο σας κάνει!
- Έχετε παρατηρήσει κάτι με τους πωλητές? 
Σε έχουν για θεό τους μέχρι να πουλήσουν. Αν τους πεις ευχαριστω αλλά δεν..
σε κοιτούν θυμωμένα σαν να σου λένε
- Άντε και γαμίσου μαλάκα, έφαγα την ώρα μου με σένα!!. Τσάμπα το σάλιο
  που σπατάλησα κουνενέ*
Περίεργο πράγμα. Με τα λίγα και τα πολλά η ώρα έχει πάει 12 και έχω
πεινάσει. Βλέπω στο κινητό μου μια αναπάντητη κλήση. Ο αριθμός είναι του
Άρη. Τον καλώ. Είναι στο Κολωνάκι και κανονίζει παρτούζα με μια παρέα.
Με προσκαλεί και γω συνεχίζω να αναρωτιέμαι τι γυρεύω μαζί του.
- Γιατί με παρενοχλεί διαρκώς?
Ίσως είναι στη ζωή μου για να βεβαιώνομαι ότι υπάρχουν και χειρότερα.
Ξαφνικά ανακαλύπτω ότι είναι Τετάρτη και ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι στη
δουλειά. Τηλεφωνώ στο γραφείο και το παίζω άρρωστος. Παλιό το κόλπο που πιάνει
πάντα. Κλείνω το τηλέφωνο και αποφασίζω ότι θέλω να δω θάλασσα. Γειώνω* τον Άρη
και την παρτούζα και κατηφορίζω προς Καστέλα...


Η φωτογραφία που αναπαριστά την Ερμού ανήκει στον Chris Antony και είναι δανεισμένη απο το προσωπικό του άλμπουμ http://chris-antony.pblogs.gr/




*Κόμης Μόντε Κρίστο= Ήρωας από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου
Δούμα
*Κατσαπλιάς= Υβριδικός χαρακτηρισμός για τους αντάρτες κυρίως κατά την
διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Στην προκειμένη περίπτωση έχει απαξιωτικό
χαρακτήρα
*Ματαιοδοξία= Έπαρση για μικρά και ασήμαντα, κενοδοξία
*Afroso= Αρωματικο φίλτρο στην τουαλέτα
*Κουνενές= Το βρέφος. Μεταφορικά ο μωρός, ο ανόητος
*Γειώνω= Μεταφορικά έχω γραμμένο κάποιον ή κάτι, αδιαφορώ πλήρως.