κάνω ευγενικά σε μία ώριμη σαραντάρα με γυαλιά μυωπίας που κάθεται στο γραφείο και μιλά στο τηλέφωνο. Δεν δείχνει να ξαφνιάζεται. Απεναντίας μου κάνει νεύμα να περιμένω. Όταν κλείνει το τηλέφωνο με κοιτά
- Είστε ο κύριος? με ρωτά ενώ παράλληλα ρίχνει ματιές στην ατζέντα της
- Λυγίζος. Στέφανος Λυγίζος, κάνω τυπικά
- Το ραντεβού σας με το γιατρό, κύριε Λυγίζο είναι για τις 19:30 και η ώρα είναι 19:00?
- Το ξέρω, απλά ήρθα λίγο νωρίτερα αν δε σας πειράζει
- Εμένα καθόλου. Απλά θα περιμένετε...
- Έχω μάθει να περιμένω, κάνω με διάθεση να ανοίξω κουβέντα
- Περάστε στο χωλ, κύριε Λυγίζο. Ο γιατρός θα σας δει σε λίγο, μου πετά και την κλείνει άδοξα.
Κάθομαι σε ένα τριθέσιο δερμάτινο καναπέ. Δίπλα μου κάθεται ένας χοντρός λιπόσαρκος τύπος που με τον όγκο του καλύπτει τα δύο τρίτα του επίπλου.Τα κουμπιά του πουκάμισου του, κρατούν αντίσταση σε μια βαριά κοιλιά που αγκομαχά να λευτερωθεί. Τα πόδια του είναι σαν νταμιτζάνες πεντάλιτρες και στενάζουν μέσα σε ένα ξεβαμένο τζην, ενώ τα πέλματα του θυμίζουν βατραχοπέδιλα. Βαριανασαίνει αμίλητος. Απεναντί μου κάθεται μια εξηνταπεντάρα γιαγιά αδύνατη και ωχρή στο χρώμα του λουλακί. Έχει ακουστικά στα αφτιά που καταλήγουν σε ένα κινητό και ή τραγουδά ή μιλάει μόνη της. Ένα πράγμα απροσδιόριστο. Βγάζω από την τσέπη μου το "Ημερολόγιο ενός διαφθορέα" του Soren Kierkegaard και αρχίζω να το διαβάζω ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο χώρο και στο χρόνο. Κάποια λεπτά αργότερα ανοίγει μια πόρτα στο βάθος και πετάγεται από μέσα ένας μετρίου αναστήματος νεαρός γλόμπος* με μπλε μπέρτα. Σαν να ξεπήδησε από κινούμενο σχέδιο. Αν προσέξεις καλά το κεφάλι του θα παρατηρήσεις ότι
έχει μόνο μία τρίχα και αυτή όρθια προς τα πάνω. Από πίσω του ακολουθεί
ένας με ανακατεμένο μαλλί τρελού επιστήμονα και άσπρη ποδιά που τον
ξεπροβοδίζει. Σίγουρα ο γιατρός. Κοντά στο παράλογο το σοφό ά - λογο. Με
μια σίγουρη ματιά μας κοιτάζει και κάνει νεύμα στο χοντρό δίπλα μου
να περάσει. Αυτός κάνει δυο τρεις κινήσεις να σηκωθεί αλλά ο κώλος
του δεν λέει να αφήσει το δέρμα. Την έχει καταβρεί. Βλέποντας τις
απεγνωσμένες του κινήσεις ο γιατρός προθυμοποιείται να τον βοηθήσει.
Στην αρχή με το δεξί χέρι, ο χοντρός δε σαλεύει. Μετά και με το αριστερό
μαζί, φως στο τούνελ. Στην προσπάθεια που κάνει ο γιατρός να τον σηκώσει,
μου ρίχνει βλέμματα συμπαράστασης. Ο ιδρώτας κυλά στο μέτωπο του και
μου θυμίζει πρωταθλητή της άρσης βαρών στο ζετέ* που ετοιμάζεται για το
αρασέ*. Κράτα...
Τελικά τα κατάφερε. Τον σήκωσε. Ζόρικος ο χοντρός αλλά ακόμα πιο ζόρικος
ο γιατρός. Χώθηκαν μέσα και η πόρτα στο βάθος ξανάκλεισε. Η νεκροψία στον
καναπέ έδειξε ότι είχε υποστεί μια τεράστια γούβα σαν κρατήρας ηφαιστείου που
έχει ξεθυμάνει. Χωρίς να το θέλω αρχίζω να κατρακυλώ. Με το δεξί χέρι κρατώ
παλάντζα* και παρατηρώ την γιαγιά η οποία βγάζει τα ακουστικά από τα αφτιά της
και έρχεται και κάθεται δίπλα μου. Στη λακούβα. Με κοιτά στα μάτια
- Είναι σπουδαίος γιατρός, μου σιγοψιθυρίζει
- Για να το λέτε...
- Με τον ασθενή που μόλις αποχώρησε, έχει κάνει τρομερή δουλειά
- Αυτόν με την μπέρτα?
- Ναι
Δεν το σχολιάζω. Αν η τρομερή δουλειά του γιατρού είναι ότι ο τύπος
έφυγε κανονικά από την πόρτα και δεν πέταξε από κάνα παράθυρο τότε ναι,
υπάρχει βελτίωση.
- Ξέρετε την χρησιμότητα της μίας και μοναδικής τρίχας στο κεφάλι του? μου κάνει με στόμφο
- Για αλεξικέραυνο?
- Επικοινωνεί με τον θεό!
- Κεραία δηλαδή. Κοντά έπεσα
- Σε κάθε συνεδρία επικοινωνούν μαζί!
- Επικοινωνεί και ο γιατρός?
- Νεαρέ μου, είναι η πρώτη σου φορά εδώ?
- Ναι και μάλλον η τελευταία
- Εγώ κλείνω σήμερα τρεις μήνες συνεδρίας με τον γιατρό
- Και έχετε δει βελτίωση?
- Όχι, η περίπτωση μου σύμφωνα με τον γιατρό είναι ιδιάζουσα
Αν στους τρεις μήνες η περίπτωση της είναι ακόμη ιδιάζουσα, τότε
κάποιος νομίζω έχει βρει την κότα με τα χρυσά αβγά.
- Μου προκαλείται μεγάλη οικειότητα και νομίζω ότι μπορώ να σας εμπιστευτώ
- Παρακαλώ!
- Τον τελευταίο χρόνο, μου μιλά το δεξί μου αφτί
- Και τι σας λέει?
- Ποτέ δεν το ακούω. Ή ακούω μουσική ή μιλάω από πάνω του
- Και ο γιατρός τι λέει?
- Δεν το ακούει. Μου λέει ότι είναι στο μυαλό μου όλο αυτό
- Σας μιλάει και τώρα?
- Ναι. Αν κάνετε ησυχία μπορείται να το ακούσετε και σεις
Σταματάμε να μιλάμε και γέρνει πάνω μου. Δεν ακούω τίποτα. Την κοιτώ
στα μάτια. Έχει αγωνία περιμένοντας την κρίση μου. Τα χείλη της
τρεμοπαίζουν. Ψάχνει μια ηλιαχτίδα φως.
- Το ακούτε? μου επαναλαμβάνει
- Όχι, αλλά σας πιστεύω
- Με πιστεύετε?
- Ναι
- Δόξα το θεό. Δεν είμαι τρελή. Μα σίγουρα δεν το ακούτε?
- Σίγουρα. Ίσως θέλει να μιλήσει μόνο σε σας
- Και τι πρέπει να κάνω?
- Εγώ στη θέση σας θα το άκουγα
- Θα το ακούγατε?
- Ναι. Ίσως θέλει να σας πει ότι αισθάνεται παραμελημένο σε σχέση με το αριστερό. Ή ότι το ξύσατε λίγο βίαια και το πονέσατε. Ή ότι βαρέθηκε να στηρίζει τα γυαλιά σας. Κάτι τελοσπάντων...
Η γιαγιά με κοιτά με γουρλωμένα μάτια για λίγο και μετά ξεσπά σε κάτι
γέλια παρατεταμένα που προς στιγμή νομίζω ότι θα τη χάσουμε. Δάκρυα της
έρχονται στα μάτια. Μόλις συνέρχεται σηκώνεται και μου λέει
- Χριστέ μου, έχω να γελάσω έτσι από την μεταπολίτευση. Να σαι καλά παλικάρι μου.
Παίρνει τη τσάντα της και κατευθύνεται προς τη πόρτα. Η μυωπική
γραμματέας, της υπενθύμιζει το ραντεβού της αλλά η γιαγιά δείχνει
ξανανιωμένη. Δεν απαντά, απλά ξεκαρδίζεται εκ νέου, ανοίγει την πόρτα
και εξαφανίζεται. Στο τραπεζάκι έχει ξεχάσει τα ακουστικά της. Μάλλον δεν
θα τα ξαναχρειαστεί. Εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα και ο χοντρός
ξεχύνεται προς την έξοδο. Ο γιατρός ψάχνει στο χωλ να βρει τη γιαγιά
αλλά βλέπει μόνο εμένα. Συμβουλεύετε την ιδιαιτέρα του και πριν μπει
στο γραφείο του γυρίζει προς εμένα
- Κύριε Λυγίζο, ελάτε μέσα
Σηκώνομαι, βάζω το βιβλίο στη τσέπη και μπαίνω στο γραφείο του. Μια
μεγάλη βιβλιοθήκη με βιβλία του Freud, του Fromm και του Yalom δεσπόζει
πίσω από ένα μεταλλικό γραφείο. Μπροστά από αυτό μια δερμάτινη πολυθρόνα
και ένα ντιβάνι ολοκληρώνουν το ντεκόρ. Στο τοίχο πέρα από τα διπλώματα
που στολίζουν την ματαιοδοξία του, κρέμονται ασπρόμαυρες γκραβούρες* με
ποικίλλα θέματα. Στέκομαι ακίνητος. Κάθεται στο γραφείο του και μου
δείχνει να κάτσω στη πολυθρόνα. Μπροστά μου μια πλακέτα με μεγάλα
γράμματα μου συστήνεται. Θεόδωρος Κουλουβός - Ψυχίατρος/Ψυχολόγος/Διδάκτωρ
Πανεπιστημίου Αθηνών.
- Λοιπόν Στέφανε γιατί θες να μιλήσουμε? Τι σε απασχολεί? με ρωτά καταργώντας τον πληθυντικό
- Δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατρέ
- Δεν κοιμάσαι καθόλου? Κοιμάσαι με διακοπές? Ή ξυπνάς και δεν ξανακοιμάσαι?
- Δεν κοιμάμαι
- Πόσο καιρό σου συμβαίνει αυτό?
- Ένα μήνα περίπου
- Έχεις κάποιες ενοχλήσεις?
- Απώλεια βάρους και δυσπεψία
- Το πρωί αισθάνεσαι κουρασμένος?
- Κάποιες φορές
- Βλέπεις τηλεόραση στο κρεβάτι?
- Δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση
- Έχεις σύντροφο?
- Τι σχέση έχει αυτό?
- Τα πάντα έχουν
- Όχι δεν έχω
- Άρα δεν ροχαλίζει κάποιος δίπλα σου. Αισθάνεσαι κατά την διάρκεια της ημέρας υπνηλία?
- Όχι
- Νοιώθεις κατάθλιψη?
- Νοιώθω ευθυμία
- Παίρνεις ναρκωτικά?
- Που και που αν κάνει τίποτα γύρα
- Κλαις εύκολα?
- Κλαίω δύσκολα
- Καφέδες πίνεις?
- Ναι
- Πολλούς?
- Αρκετούς
- Αλκοόλ?
- Και από αυτό
- Αναψυκτικά?
- Τα μισώ
- Πόνοι στα πόδια?
- Όχι
- Μουδιάσματα?
- Ούτε
- Φορτώνεις το μυαλό με σκέψεις στο κρεβάτι?
- Αν αδειάσει το μυαλό, γιατρέ, πάω χαμένος
- Κάνεις αρνητικές σκέψεις?
- Όσο και θετικές
- Έχεις άγχος?
- Τι είναι αυτό?
- Τρως αρκετά πριν ξαπλώσεις?
- Είμαι λιτοδίαιτος
- Πίνεις όμως
- Για να ξεχάσω τη πείνα μου
- Το περιβάλλον που ζεις πως θα το χαρακτήριζες από πλευράς θορύβου?
- Η κόλαση του Δάντη.
- Τη δουλειά κάνεις?
- Νυχτοφύλακας
- Μήπως αυτή η αλλαγή χρονικής ζώνης συντέλεσε σε αυτό που σου συμβαίνει?
- Ρωτάς εμένα?
- Ναι, ποιον να ρωτήσω?
- Δεν ξέρω, κανά γιατρό φαντάζομαι..
- Πως?
- Αστειεύομαι, μάλλον το ανάποδο συνέβη
- Δηλαδή?
- Η αϋπνία με οδήγησε στη δουλειά
- Στέφανε πες μου κάτι άλλο, μήπως πέρασες πρόσφατα κάποιο τραυματικό γεγονός?
- Έχασα το πατέρα μου αν αυτό εννοείς
- Δεν νομίζεις ότι σε έχει επηρεάσει αυτό κατά κάποιο τρόπο?
- Μπορεί ναι, μπορεί και όχι
- Πριν κοιμόσουν κανονικά?
- Δε θυμάμαι
- Αν σου ζητήσω να προσπαθήσεις να θυμηθείς?
- Μάλλον ναι
- Άρα?
- Άρα γιατρέ δε νομίζω ότι είναι τόσο απλό
- Γιατί?
- Γιατί η θύμηση του πατέρα μου είναι το μόνο που με χαλαρώνει
- Ωραία λοιπόν ας το πάμε ανάποδα. Τι σε αναστατώνει?
- Η Ευτυχία
- Για ποιο λόγο?
- Γιατί την ψάχνω και δεν την βρίσκω
- Μήπως όμως τελικά αυτό που μετράει είναι μόνο το κυνήγι της?
- Και τι νόημα έχει αν δε τη βρω?
- Μιλάς για αυτήν λες και είναι υπαρκτή?
- Μα είναι!
- Στέφανε θέλω να σε ξαναδώ. Διακρίνω κάποια νεύρωση που μπορεί να γίνει ψύχωση
- Ψύχωση με την Ευτυχία. Γουστάρω..
- Μπορεί να είναι και ο λόγος που δεν κοιμάσαι. Δεν θέλω να σου γράψω φάρμακα διότι στη περίπτωση σου δε συστήνεται
- Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές...
- Στέφανε ο οργανισμός σου χτύπησε καμπανάκι. Πρέπει να το λάβεις σοβαρά υπόψιν
- Πριν ακούσω τη μεγάλη καμπάνα...
- Επιμένω ότι θέλω να σε ξαναδώ. Αν μου δώσεις μάλιστα την άδεια για κλινική ύπνωση θεωρώ οτι μπορώ να σε βοηθήσω
- Κλινική ύπνωση?
- Ναι. Μέσω της ύπνωσης θα ψάξουμε να βρούμε την ευτυχία σου
- Μα εδώ είναι το πρόβλημα γιατρέ?
- Τι πρόβλημα?
- Δεν θέλω να την δω στον ύπνο μου
- Και που θες να την δεις?
- Στο ξύπνιο μου, γιατρέ. Στο ξύπνιο μου...
*Γλόμπος = Ο φαλακρός
*Ζετέ = Το άθλημα της άρσης βαρών στο οποίο ο αθλητής σηκώνει το βάρος πάνω από
το κεφάλι του με δύο κινήσεις, με στάση στο ύψος του ώμου.
*Αρασέ = Το άθλημα της άρσης βαρών στο οποίο ο αθλητής σηκώνει το βάρος πάνω από
το κεφάλι του με μία μόνο κίνηση.
*Παλάντζα = Από την βενετική λέξη balanza. Είδος ζυγαριάς παλιού τύπου.
*Γκραβούρα = Από την γαλλική λέξη gravure. Χαρακτική σε σκληρή ύλη ( μέταλλο,
ξύλο, πέτρα) για παραγωγή αντιτύπων, αντίτυπο χαρακτικού έργου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου