- Πως?
- Δεν με πιστεύετε?
- Εσείς όταν βγαίνετε σε ένα εστιατόριο πρώτα σας σερβίρουν το κυρίως πιάτο και στο τέλος τρώτε τα ορεκτικά?
Όχι βέβαια. Πρώτα παραγγέλνετε τις σαλάτες και τα ποτά, μετά το κυρίως πιάτο και αν είστε large στο καπάκι χτυπάτε μια κρέμ μπρουλέ ή μια πανακότα.
- Κάνω λάθος?
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Και μια λοιπόν που σε σας άνοιξε η διάθεση και σε μένα ωρίμασε η σκέψη, είμαι έτοιμος να γράψω για τα θηλυκά όλου του κόσμου. Μόνο που σας εκλιπαρώ. Δεν θέλω να χάσω την συμπάθεια σας. Βλέπετε, πλέον είμαι εξαρτημένος από αυτήν.
Η προηγούμενη γενιά, των πατεράδων μας, έχασε με καμάρι την παρθενιά της στα "σπίτια", στους οίκους ανοχής κοινώς μπουρδέλα. Πάντα είχα μια απέχθεια σε αυτά - αν και πήγα κανά δυο φορές σαν φαντάρος - αφενός γιατί τα θεωρούσα εύκολη λύση και αφετέρου διότι ήμουν αντίθετος με το θέμα αγοραίος έρωτας. Και εξηγούμαι.
- Ο άντρας που κάνει όλη τη δουλειά γιατί να πρέπει να πληρώσει?
Με συγχωρείτε αλλά ποιο δίκαιο είναι να πληρώσει η πουτάνα. Σε όλες τις στάσεις
και πιστέψτε με είναι εξακριβωμένο, απαιτείται από μας σωματική άσκηση με βαθμό
δυσκολίας που ποικίλλει. Αν συνυπολογίσουμε σε αυτό και το σωματικό βάρος που πολλές
φορές καλούμαστε να σηκώσουμε τότε μιλάμε για περιπτώσεις "κάτσε κάτω από την
μπάρα". Απορία. Συνήθως ακούμε ότι ο τάδε ή ο δείνα έμεινε στο τόπο καθώς
πηδούσε.
- Έχετε ακούσει ποτέ καμιά πουτάνα να ξεψύχησε την ώρα του καθήκοντος?
Σκεφτείτε το. Τώρα αν ξεσηκωθείτε και μου πείτε περί κοινωνικού έργου και ότι
πάνω τους ξεχαρμανιάζει η κάθε πικραμένη σκατόφατσα επιτρέψτε μου να σας
παραπέμψω στο είδωλο του καθρέφτη τους γιατί σας έχω νέα. Δεν είναι και καλλονές...
Την παρθενιά μου την έχασα στα 17 με μια κοπέλα μεγαλύτερη από μένα.
Είχα πειραματιστεί νωρίτερα με κορίτσια της ηλικίας μου στην ίδια
κατάσταση με μένα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Λίγο η άγνοια, λίγο η
νευρικότητα και η αμηχανία δεν ήθελε και πολύ για να χαλάσει το
γλυκό. Καλώς έγινε ότι έγινε. Από τότε αποφεύγω την γυναίκα παρθένα
όπως ο διάολος το λιβάνι. Και όχι, δεν είμαι από τους ρομαντικούς
μαλάκες για να αρχίζω να σας στολίζω με το ανεκτίμητο δώρο της
αγνότητας που δεν μου αξίζει και διάφορα άλλα εμετικά. Καμία σχέση.
Το κάνω καθαρά για εγωϊστικούς λόγους. Το κάνω για μένα. Για την
υστεροφημία* μου, τρομάρα μου. Θέλω η γυναίκα να είναι έμπειρη, να έχει
παραστάσεις και μέτρο σύγκρισης. Για να με αποθέωσει ή να με
αποκαθηλώσει. Δεν είναι θέμα αυτοπεποίθησης, ούτε πηγαίνω γυρεύοντας.
Είναι πιο απλό. Κυνηγάω το δύσκολο. Το ανέφικτο. Το ιδανικό.
Η κοπέλα, λοιπόν, που μου πήρε την παρθενιά ήταν 20 χρονών και την
λέγανε Ηλέκτρα. Την γνώρισα μέσω του Ανδρέα και με γοήτευσε αμέσως.
Ψιλή, καστανόμαλλα με μπλε μάτια σαν εκείνες τις μπίλιες που μάζευα
μικρός και χάζευα με τις ώρες. Έμενε μόνη και στο τέλος της βραδιάς
με κάλεσε στο σπίτι της. Εδώ είμαστε, σκέφτηκα. Ένα μικρό βήμα μέχρι το
σπίτι της, ένα μεγάλο για το τέλος της αθωώτητας μου. Και σαν άλλος Νηλ
Αρμστρονγκ γλύστρησα στο κρεβάτι της. Είχα μεγάλη αμηχανία αλλά και
περήφανη στύση. Άρχιζε να με γδύνει και όταν έφτασε στο boxer* μου,
θυμήθηκα τον αδελφό μου. Τώρα θα αναρωτηθείτε και με το δίκιο σας τι
σχέση έχει ο Ανδρέας με το σώβρακο μου? Με είχε τρομοκρατήσει ότι τα
boxerakia δημιουργούν θέμα στα αρχίδια διότι κρέμονται και αυτό δεν
πρέπει να συμβαίνει. Έτσι φορούσα μέσα από αυτό ένα σλιπάκι. Όταν, λοιπόν,
η Ηλέκτρα μου το κατέβασε και είδε άλλο σώβρακο ήταν αφοπλιστική.
- Ελπίζω να βρω τίποτα μέσα!
Τελικά αυτή το βρήκε και το έχασα εγώ. Για τις επόμενες πέντε ώρες δεν
υπήρχα. Υπήρχε μόνο το πέος μου. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι
μπορεί να κάνει μια γυναίκα με ένα πέος. Και μιλάω στους άντρες
αποκλειστικά. Οι γυναίκες είναι βασίλισσες στο σεξ όταν θέλουν.
- Είναι, άλλωστε, τυχαίο που στις ταινίες πορνό στους τίτλους έναρξης, κάθε
γυναίκα παρουσιάζεται ξεχωριστά και τα ονόματα των αντρών παίζουν
απρόσωπα στο τέλος, το ρόλο του κομπάρσου?
Δε νομίζω. Η Ηλέκτρα λοιπόν με έκανε άντρα. Η πρώτη φορά του άντρα διαφέρει
από της γυναίκας.
- Και ξέρετε που βρίσκεται η διαφορά?
Η πρώτη φορά της γυναίκας είναι μοναδική, ενώ για τον άντρα είναι μοναδική
μέχρι την επόμενη. Την άλλη μέρα σηκώθηκα βιαστικά, ντύθηκα και σκέφτηκα να
την κάνω όσο κοιμόταν. Αλλά ξύπνησε και με ρώτησε γιατί φεύγω σαν κλέφτης. Της
εξήγησα ότι θα ανησυχούν οι δικοί μου και μου απάντησε αυτολεξεί ότι αυτή την
ανησυχία δεν την είχα όταν με είχε στο στόμα της. Δεν το σχολίασα αλλά φτάνοντας
στην πόρτα μου πέταξε μια ατάκα που την κουβαλάω ακόμα πάνω μου σαν παιδική
ασθένεια.
- Έχεις ένα σπάνιο προτέρημα και μια μαγική ικανότητα να κάνεις μια
γυναίκα να αισθάνεται ξεχωριστή και ταυτόχρονα την αμέσως επόμενη
στιγμή να σέρνεται σαν κωλόχαρτο σε δημόσιο αποχωρητήριο...
Το πιο παράξενο πράγμα. Με γνώριζε λιγότερο από 24 ώρες και μου είπε
μια μεγάλη αλήθεια. Δεν την ξανάδα από τότε. Δεν το επεδίωξα εγώ αλλά
ούτε και εκείνη.
Αμέσως μετά αναλώθηκα σε one night stands* και εφήμερες σχέσεις πιο
πολύ για αυτοεπιβεβαίωση και ματαιοδοξία. Άλλωστε και η ηλικία
συνηγορούσε σε κάθε είδους γουρουνιά. Κάθε βράδυ ήθελα και
διαφορετική γυναίκα στο κρεβάτι μου. Στα μαγαζιά τα βράδια, στις
παραλίες τα πρωινά, στα καφέ τα απογεύματα και στα νησιά τα
καλοκαίρια ο στόχος ήταν πάντα κοινός. Γυναίκες. Αλλά θα σας πω την
μαύρη μου αλήθεια. Κάθε γυναίκα που γνωρίζω με συναρπάζει έστω και
για μία ώρα. Όλες τις ακούω με προσοχή και ευλάβεια. Σε καμία δεν
λέω ψέματα. Μόνο μισές αλήθειες. Ότι λέω το πιστεύω. Μάρτυς ο Θεός
για αυτό. Στοχοποιώ κάθε γυναίκα που θέλω να κάνω δική μου. Την βλέπω
σαν κορυφή που πρέπει να κατακτήσω. Από αυτήν και μόνο από αυτήν
- το τονίζω - εξαρτάται αν θα είναι αμμόλοφος ή Έβερεστ. Θυμάμαι τον
Ιούλιο του 2003 παραθερίζουμε στο Μπατσί της Άνδρου εγώ, ο Άγγελος
και ο Πέτρος. Έχουμε κατέβει από Αθήνα με την Έλενα, την Δήμητρα και
την Ντίνα. Τις γνωρίσαμε σε παραλιακό μαγαζί της Γλυφάδας και ο Άγγελος
έχει κάνει κατάσταση με την Δήμητρα. Έγω γουστάρω την Ντίνα αλλά δεν το
χω κάνει ακόμα θέμα. Όταν φτάνουμε στο νησί κρατάμε τα χαρτιά μας
κλειστά. Και μια Κυριακή στο "Πήδημα της γριάς*" τα ανοίγουμε. Παίζουμε
θάρρος ή αλήθεια και εκεί βγαίνει στον αφρό ότι ο Άγγελος που τα
χει με την Δήμητρα ψιλόγουστάρει την Έλενα που έχει μάτια μόνο για
μένα αλλά εγώ θέλω την Ντίνα η οποία σκίζεται για τον Πέτρο ο οποίος
κόβει φλέβες για την Δήμητρα η οποία κωλοχτυπιέται για τον Άγγελο.
Με λίγα λόγια ο έρωτας έκανε κύκλο και μόνο ένα σοφό πνεύμα σαν το
δικό μου είχε την λύση. Όλοι στο κρεβάτι. Οι άντρες της παρέας
συμφώνησαν ασυζητητί και μάλιστα τσαντίστηκαν που δεν το σκέφτηκαν
πρώτοι. Οι γυναίκες στην αρχή το βρήκαν πολύ αστείο, μετά όταν είδαν ότι
μιλούσαμε σοβαρά μας παράτησαν και δεν μας ξαναμίλησαν. Σε εκείνο
το μέρος καταλάβαμε εν τέλει γιατί πηδάει μόνο η γριά...
Τώρα όλοι σκέφτεστε ότι είμαι ένας αναίσθητος που σκέφτεται με το
κάτω κεφάλι και ότι κάποια στιγμή θα ωριμάσω. Μα ελάτε τώρα. Αφού σας
ακούω. Βιάζεστε και βγάζετε λάθος συμπεράσματα. Δώστε μου λίγο χρόνο
και θα καταλήξω. Σας το υπόσχομαι.
Ο έρωτας είναι σαν το μαχαίρι. Έχει δύο όψεις. Η μία πλευρά είναι
επίπεδη και στην αφή σε χαϊδεύει, ενώ η άλλη έχει δόντια και σε κόβει.
Με την μια κοιμάσαι, με την άλλη ματώνεις. Και δεν γίνεται να παίζεις με
το μαχαίρι συνέχεια και να μην κοπείς. Έτσι λοιπόν κόπηκα και γω. Τι
κόπηκα δηλαδή, σακατεύτηκα. Με την Αγάπη γνωριστήκαμε πριν από πέντε
χρόνια και μείναμε μαζί τα δύο. Η μεγαλύτερη σχέση που έχω κάνει
μέχρι στιγμής. Την πολιορκούσα για τρεις μήνες και αυτή αρνιόταν να
πέσει. Είχε μακριά σγουρά μαλλιά, μαύρα εκφραστικά μάτια, θεσπέσιο
χαμόγελο και ένα μοναδικό χάρισμα. Είχε μια γλυκειά αύρα που εξέπεμπε
και σε παρέσυρε. Όαση να την κοιτάς, να την ακούς, να σου γνέφει και να
σου γελάει. Χάρμα ιδέσθαι. Όταν έγινε δική μου δεν το πίστευα, ότι αυτή
την γυναίκα την κυκλοφορούσα εγώ. Ότι έκανε έρωτα μαζί μου, ότι ξυπνούσε
στην αγκαλιά μου, ότι γελούσε με τα αστεία μου, ότι ζούσε μαζί μου. Αμέσως
μετακόμισε σπίτι μου και αρχίσαμε να κάνουμε μαζί σχέδια. Είχαμε κοινά
ενδιαφέροντα. Ταξίδια, κινηματογράφο και μουσική. Μέχρι και το γύρο της
Ισπανίας κάναμε με αυτοκίνητο. Όλα ήταν όμορφα όπως είναι όλα τα πράγματα
στην αρχή και μετά άρχισαν να επαναλαμβάνονται και ξανά μανά τα ίδια
και τα ίδια, ώσπου συμβαίνει κάτι και αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος. Ένα πρωί
σηκώθηκα τρομαγμένος με ένα ανεξήγητο παρατεταμένο τρέμουλο στο
αριστερό χέρι. Πήγα στους γιατρούς οι οποίοι αποφάνθηκαν. Νευροφυτικό
σύνδρομο ή κάποια διαταραχή που βασίζεται σε κάποια παθογένεια. Εν
ολίγοις άλλαξε την ζωή σου. Μα εγώ δεν θέλω να αλλάξω τίποτα. Είμαι
μια χαρά. Νομίζεις. Για ψάξου λίγο καλύτερα. Και όταν ψάχτηκα ανακάλυψα
ότι η σχέση μου με την Αγάπη, με είχε ευνουχίσει συναισθηματικά. Είχα
αποκοπεί από φίλους και γνωστούς γιατί είχαμε πέσει ο ένας πάνω στον
άλλο. Έτσι λοιπόν κάναμε time out* και αρχίσαμε να βγαίνουμε με
διαφορετικές παρέες. Το τρέμουλο σταμάτησε και γω βρήκα τον εαυτό μου
ή έτσι νόμιζα τέλος πάντων. Άλλα μου έλειπε η Αγάπη και ένα βράδυ πήγα
από το σπίτι της. Δεν είχε περάσει πολύ καιρός και όταν την αντίκρυσα
με κοίταξε οργισμένα και μου ζήτησε να μην την ξαναενοχλήσω.Προσπαθούσε
να κάνει μια νέα αρχή με έναν τύπο και της δημιουργούσα με την παρουσία
μου σοβαρό πρόβλημα. Της υποσχέθηκα να μην την ξαναδώ και πήγα και μέθυσα.
Και μετά πήρα φόρα και χτύπησα το κεφάλι μου στο τοίχο. Αποτέλεσμα, μία κάκωση
και οχτώ ράμματα. Την υπόσχεση μου όμως την κράτησα.
Το χειρότερο που έχω ακούσει από τις γυναίκες είναι ότι τις
εκμεταλλευόμαστε. Μόλις πάρουμε αυτό που θέλουμε τραβάμε για άλλες
πολιτείες. Μεγαλύτερη παπαριά δεν έχω ξανακούσει. Το σωστό νομίζω
είναι ότι όσο χρειάζεται ένας άντρας μία γυναίκα, άλλο τόσο
χρειάζεται μια γυναίκα έναν άντρα. Λένε ότι πίσω από έναν πετυχημένο
άντρα βρίσκεται μια γυναίκα. Όπως επίσης λένε ότι πίσω από μια γυναίκα
που ξεχώρισε κρύβεται ένας άντρας που την παράτησε. Είναι πηγή έμπνευσης
ό ένας για τον άλλο. Τράβα με να σε τραβώ δηλαδή να ανεβούμε στο βουνό.
Με μια βασική διαφορά βέβαια. Η προσπάθεια δεν αρκεί να ανέβεις στο
βουνό αλλά να επιβιώσεις πάνω σε αυτό.
- Σας αρέσει το παζλ?
- Ναι?
Πολύ χαίρομαι που το ακούω. Σε σας λοιπόν λέω, ότι είστε σκλάβοι του έρωτα
και της αγάπης. Και θα ευτυχήσετε στη ζωή σας. Σας το ορκίζομαι. Δεν σας κάνω
πλάκα. Και θα σας το αποδείξω. Η κυρά Άννα, η μάνα μου, συνηθίζει να λέει
ότι ο άντρας και η γυναίκα αποτελούν κομμάτια ενός παζλ που διαρκεί
μια ζωή. Τα κομμάτια είναι πολλά. Άπειρα. Όσες και οι ανθρώπινες ζωές.
Κάποια ταιριάζουν, άλλα δεν δένουν. Δεν κουμπώνουν. Ψάχνεις λοιπόν το
κομμάτι που δένει. Την αδελφή ψυχή. Το άλλο σου μισό. Και μπορεί να μη σου
φτάνει μια ζωή για να το βρεις. Από την άλλη μπορεί να είσαι από τους
τυχερούς και να το βρεις. Να δέσει. Να κουμπώσει.
- Νομίζεις ότι τελείωσε?
Σου χω νέα. Ποτέ δεν τελειώνει. Αν το ολοκληρώσεις αρχίζει ο αγώνας για
να το διατηρήσεις. Γιατί όπως σε ένα κοινό παζλ αν το αφήσεις χωρίς να
το προσέχεις με το καιρό θα τσαλακωθεί, θα φθαρεί, θα χαλάσει ομοίως και
σε αυτό αν δεν έχεις το νου σου θα διαλυθεί. Και πρέπει να είσαι πολύ
προσεκτικός γιατί αυτό το παζλ είναι η ίδια σου η ζωή.
Εγώ τα μισώ τα παζλ. Δεν είμαι καλός. Ποτέ δεν ήμουν. Δεν έχω υπομονή και
βαριέμαι εύκολα. Και αν έχει δίκιο η κυρά Άννα είμαι χαμένος από χέρι. Έχω
μεγάλο δρόμο να διανύσω ακόμα και πολύ κουπί να τραβήξω. Δεν είναι
άλλωστε τυχαία και η παρομοίωση* που κάνω στην αρχή για την γυναίκα με
το κυρίως πιάτο στο εστιατόριο. Τρώω πάντα το καλύτερο και δεν έχω
ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ να πληρώσω. Αλλά σας υπόσχομαι να προσπαθήσω... Κάνω
ήδη μεγάλη προσπάθεια...
- Με πιστεύετε?...
*Υστεροφημία = Η καλή φήμη που αποκτά κάποιος μετά το θάνατό του.
*Boxer = Τύπος εσώρουχου. Συνήθως φοριούνται από τους άνδρες. Ονομάστηκε έτσι
διότι θυμίζουν σορτς πυγμάχων, για τους οποίους η απρόσκοπτη κίνηση των ποδιών
είναι πολύ σημαντική.
*One Night Stands = Σεξουαλική επαφή μιας βραδιάς.
*Πήδημα της Γριάς = Παραλία της Άνδρου
*Time out = Κυριολεκτικά θα πει τέλος χρόνου. Εδώ έχει την έννοια του διαλείμματος
*Παρομοίωση = Σχήμα λόγου κατά το οποίο ο συγγραφέας ή ο ομιλητής συγκρίνει
κάτι με άλλο, γνωστότερο ή εντονότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου