- Μάγκα μου δε το χρειάζεσαι αυτό?
- Και που ξέρεις εσύ τι χρειάζομαι?
- Θες να πιούμε ένα τσιγάρο παρέα?
Αυτό ήταν το πρώτο μου γεμιστό και κείνο το καλοκαίρι ήταν κλειδί
για το πέρασμα μου στην ενηλικίωση. Με τον Πέτρο δέσαμε αμέσως. Είχαμε
κοινά ενδιαφέροντα και στόχους. Η αναζήτηση αυτού που θα κάνει τη κάθε
μέρα ξεχωριστή, μας έγινε έμμονη ιδέα. Ο πήχης ανέβαινε καθημερινά.
Κραιπάλες, ξενύχτια, γυναίκες, μεθύσια, φούντες, ταξίδια, ταινίες, συναυλίες,
βιβλία. Μέσω εμού γνωρίστηκε με τον Άγγελο και αμέσως γίναμε αχώριστοι
και οι τρεις. Ατελείωτα βράδια με συζητήσεις φιλοσοφικού χαρακτήρα με
φουντικό περιεχόμενο διακοπτώμενες με κολλήματα παρατεταμένα και
τρανταχτά γέλια ήταν στην ημερησία διάταξη. Τρία χρόνια κύλησαν πάνω
σε ένα τεντωμένο σχοινί. Σε ένα σταυροδρόμι. Σε μια ερώτηση που γύρευε
απάντηση. Και αυτό δεν άργησε να συμβεί. Στο 5ο εξάμηνο ο Πέτρος
γνώρισε στη σχολή του την Ναυσικά. Αυτή βρισκόταν ήδη στο τελευταίο
έτος, στην πρακτική της, την οποία ασκούσε σε ένα νοσοκομείο και
ήταν η αιτία για να προχωρήσουν μαζί παρακάτω. Άρχισαν να κάνουν
παρέα, μετά τα φτιάξαν, αποφάσισαν να συζήσουν και δειλά δειλά
άρχισαν να μυούνται στο κόσμο της πρέζας. Η δυνατότητα της πρόσβασης σε
φάρμακα και η ιδιότητα του εκκολαπτόμενου φαρμακοποιού στο να διαλέγουν
το είδος κάθε φορά, τους έφερε σε επαφή με V.I.P κυρίες. Την μορφίνη, την
κωδείνη, την ηρωίνη, την κοκαίνη. Αυτές συνήθως τις πάντρευαν με
βαρβιτουρικά και αμφεταμίνες και τα έπιναν με διάφορους τρόπους. Είτε
ενδοφλέβια, είτε σνιφάροντας, είτε καπνίζοντας, είτε από το στόμα, είτε με
υπόθετα. Τα "ταξίδια" τους άπειρα. Ένα βράδυ, τους σταμάτησαν στο δρόμο
με την κατηγορία ότι επέβαιναν σε κλεμμένο αυτοκίνητο. Ήταν τόσο κόκκαλο
που δεν είχαν καταλάβει ότι οδηγούσαν ξένο όχημα. Ένας φουκαράς είχε
σταματήσει στο δρόμο με αλάρμ για να πάρει τσιγάρα και οι αθεόφοβοι το
πήραν πιστεύοντας πως είναι το δικό τους. Μετά από δυο μέρες ο Πέτρος
βρήκε το δικό του σε μια γούρνα με τα κλειδιά στην μηχανή. Μια άλλη φορά
είχαν ξεχάσει τα κλειδιά του σπιτιού τους και ανέβηκαν στην ταράτσα.
Από κει με ένα καλώδιο δορυφορικής κεραίας η Ναυσικά κατέβηκε δυο
ορόφους για να φθάσει στο μπαλκόνι τους ενώ ο Πέτρος κράταγε αντίσταση.
Μόλις κατάλαβαν ότι και η πόρτα του μπαλκονιού ήταν κλειστή κάλεσαν
κλειδαρά. Οι τσακωμοί τους επίσης απαράμιλλοι. Όταν δεν καλούσε την
Αστυνομία η Ναυσικά επειδή είχε φάει ξύλο, την καλούσε ο Πέτρος για να
τον αφήσει να μπει μέσα στο σπίτι. Και όταν δεν την καλούσε κανείς από
τους δυο, την καλούσαν οι γείτονες που δεν μπορούσαν να τους ακούν.
Υπήρχαν φορές μάλιστα που οι μπάτσοι έρχονταν από μόνοι τους. Έτσι,
από συνήθεια. Στο πάρτι αποφοίτησης της Ναυσικάς ο Πέτρος έφτιαξε ένα
κοκτέηλ από οποιούχα και βαρβιτουρικά και έπειτα από ένα μαραθώνιο
overdose* τα 24 χρόνια της Ναυσικάς πέρασαν στην αθανασία του μυαλού
μας. Έμεινε στο τόπο στην αγκαλιά του Πέτρου και αυτός δεν συνήλθε
ποτέ μετά από αυτό. Χτύπησε τατουάζ ένα μικρό ξωτικό στη δεξιά του
ωμοπλάτη και εξαφανίστηκε για δύο χρόνια. Το που πήγε δεν μου το
είπε ποτέ. Αυτό που μου είπε όταν φάνηκε είναι ότι έλειπε για το
μεταπτυχιακό του. Ότι πλέον το είχε ολοκληρώσει και ήταν έτοιμος. Όταν
τον ρώτησα τι εννοούσε, μου έκλεισε πονηρά το μάτι. Στη συνέχεια παρέδωσε
την πτυχιακή του εργασία στον Πρύτανη της σχολής ο οποίος όταν τη
διάβασε ενθουσιάστηκε. Με λεπτομερή ανάλυση περιέγραφε ενδείξεις και
αντενδείξεις των φαρμάκων, ποια βοηθούν, ποια προκαλούν εξάρτηση και σε
ποιο βαθμό, τι συμπτώματα προκαλούν, τι πρέπει να γνωρίζει ένας ασθενής
και τι ένας τοξικομανής, στερητικά σύνδρομα και χρήσιμες συμβουλές. Μέχρι
και προτάσεις στη πολιτεία για το ποια φάρμακα πρέπει να
αποποινικοποιηθούν και να δίδονται με συνταγογράφηση γιατρού στα
φαρμακεία και στα supermarkets έκανε. Ένας πραγματικός φαρμακευτικός
μπούσουλας. Όταν ο Πρύτανης θέλησε να το οικειοποιηθεί ο Πέτρος τον
έγραψε στα αρχίδια του και έφυγε από τη σχολή. Στις απειλές του ότι θα
φροντίσει να μη κάνει πουθενά την πρακτική του και ότι δεν θα βγάλει
άδεια για φαρμακείο, ο Πέτρος απάντησε ότι δεν το ενδιαφέρει γιατί
την κάνει ήδη τη πρακτική του πάνω στο ίδιο του το κορμί. Όσο για την
άδεια του φαρμακείου το είχε ανοίξει κιόλας. Στο μυαλό του. Έτσι ο
πρύτανης έμεινε αποσβωλομένος να τον κοιτά σα χάνος. Άμεσως μετά έφυγε
για Ολλανδία και μέσα σε ένα χρόνο δικτυώθηκε και άνοιξε διαύλους
επικοινώνιας. Στο Άμστερνταμ εξακολουθεί να πηγαίνει δύο φορές το χρόνο.
Όταν επέστρεψε πήρε τρελόχαρτο από την στρατολογία και δεν υπηρέτησε
ούτε ώρα. Γνωρίστηκε με την Σάντρα, νοίκιασε ένα ρετιρέ στο
Κουκάκι και αφοσιώθηκε στο όραμα του. Στα χρόνια που ακολουθούν
τροφοδοτεί με πρέζα την μισή Αθήνα, κερδίζει την εκτίμηση των πελατών
του και χωρίς να προκαλεί, κρατά τους μπάτσους μακριά από το σπίτι του.
Είναι νοικοκύρης. Είναι καθαρός. Είναι κύριος.
Η ώρα λίγο πριν τις 23:00 στο ρετιρέ του και από το ράδιο μπαίνουν
αθόρυβα στη παρέα μας οι Chromatics με το "Tick of the Clock". Έχουμε πιει
κάτι τρίφυλλα και είμαστε cool. Πέφτουν οι τίτλοι τέλους από το
"Leaving Las Vegas".
- Σεβασμός στον μελλοθάνατο. Γουστάρω! μου κάνει σχολιάζοντας την ταινία.
- Ο άνθρωπος θέλει να πεθάνει. Γνωρίζει μια πουτάνα. Και χωρίς τσαλιμάκια*,χάδια και μαϊμουδιές πέφτουν στο κρεβάτι. Ούτε ερωτήσεις, ούτε εξηγήσεις. Μόνο άδεια βλέμματα, ανταποδίδω με τη σειρά μου
- Ταινία με happy end δηλαδή?
- Ακριβώς.
- Πόσα χρόνια γνωριζόμαστε ρε μαγκά μου? Θα ναι καμιά δεκαριά?
- Δεν θα ναι...
- Τι λε ρε πούστη! Μια ζωή ολόκληρη, κάνει και στρίβει τσιγάρο. Ξέρεις τι κοινό έχουμε οι δύο μας? συνεχίζει
- Πίνουμε το κώλο μας?
- Όχι!
- Φιλοσοφούμε παπαριές?
- Όχι ρε!
- Τότε, τι?
- Είμαστε αποτοξινωμένοι στο μυαλό!
- Και εξαρτημένοι στο σώμα.
- Ποιος το γαμεί το σώμα! Ένα μάτσο κόκκαλα είναι. Το μυαλό μας όμως είναι ελεύθερο, μου κάνει, φέρνει το τρίφυλλο στο στόμα και το ανάβει.
- Και η ψυχή?
- Η ψυχή έχει δειλιάσει και έχει κρυφτεί.
- Κατάλαβα..
- Τι κατάλαβες?
- Σε λίγο θα κρυφτώ και γω.
Τον πιάνουν παρατεταμένα γέλια και ταυτόχρονα σπασμοί. Συνέρχεται.
- Για αυτό σε πάω ρε Στέφανε! Οι ρυτίδες που έχω στα μάγουλα οφείλονται σε σένα.
Πίνουμε το υπόλοιπο σχεδόν αμίλητοι.
- Πως πας με την αυπνία? μου κάνει αμέσως μετά
- Γάμα τα. Σε λίγες μέρες κοντεύει μήνας
- Ο χυμός από βύσσινο βοήθησε?
- Στο χρώμα των ούρων μου
- Το βότανο Βαλεριάνα?
- Μια πικρή γεύση στο στόμα
- Πως να σε βοηθήσω ρε φίλε?
- Με Lendormin
- Αυτό δυστυχώς μου τελείωσε
- Δεν μπορούν να μας στείλουν οι άκρες σου.
- Άσε τις άκρες μου. Για αυτό λέγονται άκρες. Για να μένουν στην άκρη.
- Στο Άμστερνταμ πότε θα πας?
- Σε τρεις μήνες
- Δε μπορείς να πας νωρίτερα?
- Όχι. Δεν θέλω να δίνω στόχο.
- Κατάλαβα. Βάλε με πάνω στο σταυρό...
- Τι να κάνω? Θες λίγο όπιο?
- Να μου λείπει. Να κοιμηθώ θέλω, όχι να ταξιδέψω.
- Γιατί δεν πας σε κανένα γιατρό? Μπορεί να σε βοηθήσει
- Σε τρελογιατρό εννοείς?
- Ναι ρε Στέφανε. Σε ψυχίατρο, σε νευρολόγο, σε οτιδήποτε...
- Να μου λείπει. Χτύπα μου τώρα και τα καρφιά...
- Άκου υπάρχει ένα φάρμακο που κυκλοφορεί εδώ και μπορεί να σε βοηθήσει. Άλλα υπάρχουν δύο προβλήματα.
- Ενώ μέχρι τώρα είχαμε μόνο λύσεις...Ακούω?
- Θέλει συνταγή γιατρού και χορηγείται σε ηλικίες άνω των 65 χρονών.
- Και ποιος θα βρεθεί να μου το γράψει?
- Δεν έχεις κανένα παππού ηλικιωμένο να στείλεις?
- Έχω έναν γείτονα κρητίκαρο αλλά με έχει στη μπούκα
- Καμιά γριά?
- Τη γυναίκα του, αλλά είναι ξάπλα όλη μέρα.
- Μπορεί να το παίρνουν οι ίδιοι. Και απλά να τους το ζητήσεις. Circadin λέγεται.
- Ά ωραία. Τέλεια. Θα τους χτυπήσω την πόρτα και θα ζητήσω για ξεκάρφωμα λίγη ζάχαρη για τον καφέ και μόλις μου τη δώσουν θα τους ρωτήσω αν τους περισσεύει και λίγο circadin για το καϊμάκι! Μα τι μου λες μωρέ?
- Χαλάρωσε αστειεύομαι. Θα σου βρω εγώ, αλλά θα μου πάρει λίγες μέρες. Θέλω όμως να κάνεις και συ κάτι για μένα?
- Πέστο
- Όταν θα νοιώσεις δυσπέψια, γαστροοισοφαγική παλινδρόμιση, αρρυθμίες,κατάθλιψη, κόπωση ή έχεις ραγδαία απώλεια βάρους και έλλειψη συγκέντρωσης θα πας χωρίς δεύτερη κουβέντα στον γιατρό. Μου το υπόσχεσαι?
- Όλα αυτά μαζί ή ξεχωριστά?
- Μιλάω σοβαρά!
- Σύμφωνοι.
Εκείνη την στιγμή χτυπά το κουδούνι. Είναι η Σάντρα. Αλλαγή βάρδιας.Την πετυχαίνω στα σκαλιά. Μου παραπονιέται ότι ο Πέτρος το τελευταίο χρόνο την παραμελεί διαρκώς για μια σειρά βιβλίων φαρμακολογίας που ετοιμάζεται να εκδώσει με γνωστό εκδοτικό οίκο. Μένω μαλάκας. Δεν μου έχει πει τίποτα.
- Και ποια είναι αυτή η Ναυσικά που της αφιερώνει όλα τα βιβλία? απορεί
- Η Ναυσικά είναι ο προσωπικός του δαίμονας, της κάνω και είναι η σειρά της να μείνει μαλάκας.
Στο δρόμο για το σπίτι μου, σκέφτομαι τον Πέτρο, την Ναυσικά, την Σάντρα, εμένα. Όλους μας. Όντως το χαραμισμένο ταλέντο είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Στην περίπτωση του Πέτρου το μοναδικό ταλέντο που έχει είναι η αμαρτία του, η εμμονή του, ο γολγοθάς του. Η Ναυσικά του. Είναι όλα αυτά μαζί. Και το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν είναι χαραμισμένο...
*Overdose = Αγγλική λέξη που σημαίνει υπερβολική δόση
*Τσαλίμι = Από την τουρκική λέξη çalim. Επιδέξια κίνηση στο χορό, στην πάλη.
Κόλπο, τσάκισμα, νάζι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου