- Πατέρα, εσύ εδώ?
- Βλέπεις αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό κίνησε αυτό για να τον συναντήσει
- Δεν μοιάζεις με βουνό..
- Σίγουρα όχι, αλλά εσύ φέρνεις λίγο από Μωάμεθ!
- Στο μούσι?
- Όχι στη μεγαλοπρέπεια. Βάλε κανά παντελόνι, ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπο σου και οπωσδήποτε άνοιξε κανένα παράθυρο. Μυρίζει μούχλα εδώ μέσα.
- Όπα ένα λεπτό, δεν το παίρνουμε από την αρχή λέω γω?
- Ας το πάρουμε
- Τι γυρεύεις πρωί - πρωί?
- Απαγορεύεται να κάνω μια επίσκεψη στο γιο μου?
- Μην το κάνεις αυτό
- Ποιο?
- Να μου απαντάς με ερώτηση. Το μισώ
- Γιατί? Το κάνεις και συ..
- Λοιπόν?
- Είπα να σε πάρω να πάμε μια βόλτα οι δυο μας
- Και βρήκες την ώρα..
- Τι έχει η ώρα? Περιμένεις κανέναν?
- Την ησυχία μου
- Πάλι έπινες?
- Άλλη ερώτηση..
- Γιατί πίνεις αγόρι μου?
- Τι ερώτηση είναι αυτή. Πίνω γιατί μου αρέσει!
- Εσύ όμως μεθάς!
- Ίσως γιατί δεν μπορώ να σας αντέξω νηφάλιος
- Μα μεθάς και μόνος?
- Τότε μάλλον δεν μπορώ να αντέξω τον εαυτό μου..
- Λοιπόν άκου. Θα σου φτιάξω ένα καφέ και μόλις αισθανθείς καλύτερα θα
πάμε βόλτα στη παραλία. Θα μείνουμε μέχρι το απόγευμα και μόλις δύσει ο
ήλιος στα μάτια μας και ανακαλύψουμε...
- ...την ευτυχία θα γυρίσουμε πίσω πιο σοφοί και πιο ολοκληρωμένοι.
- Έχω γίνει προβλέψιμος ε?
- Σαν δελτίο καιρού ένα πράγμα!
- Έλα μαζί μου..
- Πατέρα ένα γαμημένο ηλιοβασίλεμα θα δούμε. Ένα, στα χιλιάδες που
μπορείς να δεις στη ζωή σου αν το επιδιώξεις. Γιατί αυτό θα είναι
ιδιαίτερο?
- Γιατί θα το δούμε παρέα..
- Άστο για άλλη φορά. Δεν χάθηκε και ο κόσμος
- Να σου φτιάξω ένα καφέ?
- Δεν θέλω να ξενερώσω
- Τι διαβάζεις?
- Το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" του Céline
- Καλή επιλογή
- Πατέρα πόσα βιβλία έχεις διαβάσει?
- Μια ζωή..
- Και τι αποκόμισες?
- Τη μάνα σου, τον Ανδρέα και σένα..
- Έγινες πιο σοφός?
- Μάλλον πιο χαζός..
- Άρα είναι ανώφελο να διαβάζεις?
- Είναι ωφέλιμο να ζεις..
- Δεν σε καταλαβαίνω
- Γιε μου η ζωή είναι ένα βιβλίο. Υπάρχουν αυτοί που απλά το διαβάζουν
διεκπαιρωτικά και ζουν μια ζωή μονότονη και βαρετή. Υπάρχουν και αυτοί
που διαβάζουν την κάθε λέξη και την κάθε πρόταση ξανά και ξανά και
ψάχνουν συνεχώς το νόημα της. Αυτοί είναι οι πιο δυστυχισμένοι γιατί
ζουν μέσα στις αυταπάτες τους. Τέλος υπάρχουν και αυτοί που το βιβλίο
της ζωής δεν το ανοίγουν καν. Προτιμούν να τους καταπλήξει.
- Άρα δεν διαβάζουμε βιβλία?
- Άρα διαβάζουμε τα πάντα.
- Και τα κακά βιβλία?
- Δεν υπάρχουν κακά βιβλία, γιε μου. Το καθένα κρύβει μέσα του και μία
ιστορία που κάποιος νοιώθει την ανάγκη να πει. Απλώς δεν την λένε όλοι
με τα ίδια λόγια. Είναι σαν το ανέκδοτο. Κάποιοι το λένε καλύτερα. Αυτό
δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να το ακούσεις.
- Μα τι νόημα έχει να το ακούσω και να μην γελάσω?
- Έχει και παραέχει. Εσύ μετά μπορείς να το πεις καλύτερα
- Είσαι ένας μικρός θεός!
- Είμαι ο πατέρας σου..
- Εκπληρώθηκαν τα όνειρα σου?
- Δεν έκανα ποτέ μου..
- Γιατί?
- Δεν ήθελα να δω εφιάλτες!
- Πάλι σε χάνω..
- Γιε μου το όνειρο σου ή το ζεις για να το δεις να μετατρέπεται σε
εφιάλτη ή δεν το ζεις, σου γίνεται εμμονή και βιώνεις μια πλασματική
ζωή.
- Μια ζωή χωρίς να ονειρεύεσαι είναι κενή και ψεύτικη
- Απεναντίας είναι γεμάτη και πραγματική
- Πείσε με για αυτό με αποδείξεις
- Αν σου ζητούσα να επιλέξεις μεταξύ μιας ονειρικής ουτοπίας ή μιας
χειροπιαστής ευτυχίας, τι θα διάλεγες?
- Κάλλιο πέντε και στο χέρι. Σίγουρα την ευτυχία
- Πάμε, λοιπόν, να δούμε το ηλιοβασίλεμα...
- Πάλι τα ίδια, είπαμε έχουμε χρόνο για ηλιοβασιλέματα
- Ο χρόνος, Στέφανε, είναι ανελέητος. Ο άνθρωπος νομίζει πως μπορεί να
τον ορίζει με το να τον βάζει σε καλούπια. Να τον μετρά με ώρες και
λεπτά, να τον οργανώνει σε ημέρες και μήνες και να τον δεσμεύει με
χρόνια και αιώνες. Ο χρόνος όμως είναι υπεράνω όλων μας. Είναι στιγμές
που περνούν, στιγμές που χάνονται. Ξέρεις με τι μοιάζει ο χρόνος?
- Αυτός που πέρασε ή αυτός που θα έρθει?
- Αυτός που πέρασε αν δεν κατάφερες να τον κλέψεις δεν έχει νόημα..
- Να τον κλέψω?
- Σε μια φωτογραφία του μυαλού σου ή σε μια απλή φωτογραφική μηχανή
- Και αυτός που θα έρθει?
- Μοιάζει σαν το νερό στο αυλάκι. Ποτέ δεν σταματά, ποτέ δεν μπορείς
να το πιάσεις και ποτέ δεν σου φτάνει.
- Πάντα υπάρχει χρόνος...
- Όχι, γιε μου, ποτέ δεν είναι αρκετός
- Μα τι σε έχει πιάσει σήμερα?
- Είμαι κοντά σου..
- Τι φιλοσοφικός οίστρος είναι αυτός?
- Είμαι και γω μεθυσμένος, αλλά από ζωή
- Όλα καλά με την κυρά Άννα?
- Το λευκό μου γιασεμί θέλει συνεχώς φροντίδα για να μη μου μαραθεί
- Γιατί γιασεμί?
- Γιατί μοιάζει με αστέρι
- Δεν έχει αγκάθια όμως?
- Δεν χρειάζεται. Αν του δώσεις την αγάπη σου, το άρωμα του και η
σκιά του θα σε συντροφεύει μια ζωή
- Πατέρα πόσα χρόνια είσαι με τη μαμά?
- Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά...
- Ναι αλλά στα χρόνια τσακίζεται
- Σωστό και αυτό
- Άρα?
- Απλά αλλάζει μορφή
- Μα εγώ δεν θέλω να αλλάξει. Θέλω να παραμείνει όπως είναι στην αρχή.
Ξεσηκωτικός και θυελλώδης. Λίβας* που καίει τα σπαρτά.
- Αυτό στο εύχομαι αλλά δεν γίνεται. Βλέπεις ότι η κουβέντα μας κάνει κύκλο
- Κύκλο?
- Έννοιες όπως ζωή, χρόνος και έρωτας όταν μπερδεύονται μεταξύ τους,
το αποτέλεσμα είναι πάντα εις βάρος του τελευταίου
- Ό έρωτας είναι ο χαμένος ε?
- Και νικητής η αγάπη..
- Δηλαδή θα πρέπει να συμβιβαστώ?
- Θα πρέπει να φας τις σάρκες της και αυτή τις δικές σου
- Δεν ήμουν ποτέ λάτρης της ανθρωποφαγίας
- Διαφορετικά όλοι οι έρωτες έχουν ημερομηνία λήξης..
- Χίλιες φορές ένας ανολοκλήρωτος έρωτας που σε παρασύρει στην δίνη του
παρά ένας δεσμός αγάπης που σε γηροκομεί.
- Σε χαίρομαι μα το θεό, μου θυμίζεις εμένα στα νιάτα μου
- Άρα συμφωνείς?
- Κάποιοι όμως έχουν διαφορετική άποψη.
- Ποιοι?
- Η ζωή με τις αναποδιές της, ο αδίστακτος χρόνος και ο τυφλός έρωτας.
- Εγώ όσο αναπνέω θα επιμένω
- Έχω γεμίσει τη ζωή μου με ανάσες*..
- Τότε ποιο είναι το νόημα όλων αυτών?
- Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι, όταν μπορούμε
- Αυτός είναι λοιπόν ο σκοπός?
- Για τον καθένα είναι διαφορετικός όμως όλα γίνονται για ένα σκοπό,
γιε μου. Πάω τουαλέτα. Μέχρι να φύγω σου δίνω λίγα λεπτά για να
σκεφτείς αν θα έρθεις μαζί μου
- ...
- ...
- Λοιπόν?
- Θα επιμείνω στην αρχική μου απόφαση
- Σίγουρα?
- Σίγουρα
- Έλα να σε αγκαλιάσω..
- Σιγά βρε πατέρα δεν πάω και στο μέτωπο. Θα είμαι και αύριο εδώ
- Τελείωσε το χαρτί στην τουαλέτα! Φρόντισε να το αλλάξεις.
- Προπαντός...
*Λίβας = Νοτιοδυτικός άνεμος καυτερός.
*Στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου από το "Δεν απαντά"
- Βλέπεις αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό κίνησε αυτό για να τον συναντήσει
- Δεν μοιάζεις με βουνό..
- Σίγουρα όχι, αλλά εσύ φέρνεις λίγο από Μωάμεθ!
- Στο μούσι?
- Όχι στη μεγαλοπρέπεια. Βάλε κανά παντελόνι, ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπο σου και οπωσδήποτε άνοιξε κανένα παράθυρο. Μυρίζει μούχλα εδώ μέσα.
- Όπα ένα λεπτό, δεν το παίρνουμε από την αρχή λέω γω?
- Ας το πάρουμε
- Τι γυρεύεις πρωί - πρωί?
- Απαγορεύεται να κάνω μια επίσκεψη στο γιο μου?
- Μην το κάνεις αυτό
- Ποιο?
- Να μου απαντάς με ερώτηση. Το μισώ
- Γιατί? Το κάνεις και συ..
- Λοιπόν?
- Είπα να σε πάρω να πάμε μια βόλτα οι δυο μας
- Και βρήκες την ώρα..
- Τι έχει η ώρα? Περιμένεις κανέναν?
- Την ησυχία μου
- Πάλι έπινες?
- Άλλη ερώτηση..
- Γιατί πίνεις αγόρι μου?
- Τι ερώτηση είναι αυτή. Πίνω γιατί μου αρέσει!
- Εσύ όμως μεθάς!
- Ίσως γιατί δεν μπορώ να σας αντέξω νηφάλιος
- Μα μεθάς και μόνος?
- Τότε μάλλον δεν μπορώ να αντέξω τον εαυτό μου..
- Λοιπόν άκου. Θα σου φτιάξω ένα καφέ και μόλις αισθανθείς καλύτερα θα
πάμε βόλτα στη παραλία. Θα μείνουμε μέχρι το απόγευμα και μόλις δύσει ο
ήλιος στα μάτια μας και ανακαλύψουμε...
- ...την ευτυχία θα γυρίσουμε πίσω πιο σοφοί και πιο ολοκληρωμένοι.
- Έχω γίνει προβλέψιμος ε?
- Σαν δελτίο καιρού ένα πράγμα!
- Έλα μαζί μου..
- Πατέρα ένα γαμημένο ηλιοβασίλεμα θα δούμε. Ένα, στα χιλιάδες που
μπορείς να δεις στη ζωή σου αν το επιδιώξεις. Γιατί αυτό θα είναι
ιδιαίτερο?
- Γιατί θα το δούμε παρέα..
- Άστο για άλλη φορά. Δεν χάθηκε και ο κόσμος
- Να σου φτιάξω ένα καφέ?
- Δεν θέλω να ξενερώσω
- Τι διαβάζεις?
- Το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" του Céline
- Καλή επιλογή
- Πατέρα πόσα βιβλία έχεις διαβάσει?
- Μια ζωή..
- Και τι αποκόμισες?
- Τη μάνα σου, τον Ανδρέα και σένα..
- Έγινες πιο σοφός?
- Μάλλον πιο χαζός..
- Άρα είναι ανώφελο να διαβάζεις?
- Είναι ωφέλιμο να ζεις..
- Δεν σε καταλαβαίνω
- Γιε μου η ζωή είναι ένα βιβλίο. Υπάρχουν αυτοί που απλά το διαβάζουν
διεκπαιρωτικά και ζουν μια ζωή μονότονη και βαρετή. Υπάρχουν και αυτοί
που διαβάζουν την κάθε λέξη και την κάθε πρόταση ξανά και ξανά και
ψάχνουν συνεχώς το νόημα της. Αυτοί είναι οι πιο δυστυχισμένοι γιατί
ζουν μέσα στις αυταπάτες τους. Τέλος υπάρχουν και αυτοί που το βιβλίο
της ζωής δεν το ανοίγουν καν. Προτιμούν να τους καταπλήξει.
- Άρα δεν διαβάζουμε βιβλία?
- Άρα διαβάζουμε τα πάντα.
- Και τα κακά βιβλία?
- Δεν υπάρχουν κακά βιβλία, γιε μου. Το καθένα κρύβει μέσα του και μία
ιστορία που κάποιος νοιώθει την ανάγκη να πει. Απλώς δεν την λένε όλοι
με τα ίδια λόγια. Είναι σαν το ανέκδοτο. Κάποιοι το λένε καλύτερα. Αυτό
δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να το ακούσεις.
- Μα τι νόημα έχει να το ακούσω και να μην γελάσω?
- Έχει και παραέχει. Εσύ μετά μπορείς να το πεις καλύτερα
- Είσαι ένας μικρός θεός!
- Είμαι ο πατέρας σου..
- Εκπληρώθηκαν τα όνειρα σου?
- Δεν έκανα ποτέ μου..
- Γιατί?
- Δεν ήθελα να δω εφιάλτες!
- Πάλι σε χάνω..
- Γιε μου το όνειρο σου ή το ζεις για να το δεις να μετατρέπεται σε
εφιάλτη ή δεν το ζεις, σου γίνεται εμμονή και βιώνεις μια πλασματική
ζωή.
- Μια ζωή χωρίς να ονειρεύεσαι είναι κενή και ψεύτικη
- Απεναντίας είναι γεμάτη και πραγματική
- Πείσε με για αυτό με αποδείξεις
- Αν σου ζητούσα να επιλέξεις μεταξύ μιας ονειρικής ουτοπίας ή μιας
χειροπιαστής ευτυχίας, τι θα διάλεγες?
- Κάλλιο πέντε και στο χέρι. Σίγουρα την ευτυχία
- Πάμε, λοιπόν, να δούμε το ηλιοβασίλεμα...
- Πάλι τα ίδια, είπαμε έχουμε χρόνο για ηλιοβασιλέματα
- Ο χρόνος, Στέφανε, είναι ανελέητος. Ο άνθρωπος νομίζει πως μπορεί να
τον ορίζει με το να τον βάζει σε καλούπια. Να τον μετρά με ώρες και
λεπτά, να τον οργανώνει σε ημέρες και μήνες και να τον δεσμεύει με
χρόνια και αιώνες. Ο χρόνος όμως είναι υπεράνω όλων μας. Είναι στιγμές
που περνούν, στιγμές που χάνονται. Ξέρεις με τι μοιάζει ο χρόνος?
- Αυτός που πέρασε ή αυτός που θα έρθει?
- Αυτός που πέρασε αν δεν κατάφερες να τον κλέψεις δεν έχει νόημα..
- Να τον κλέψω?
- Σε μια φωτογραφία του μυαλού σου ή σε μια απλή φωτογραφική μηχανή
- Και αυτός που θα έρθει?
- Μοιάζει σαν το νερό στο αυλάκι. Ποτέ δεν σταματά, ποτέ δεν μπορείς
να το πιάσεις και ποτέ δεν σου φτάνει.
- Πάντα υπάρχει χρόνος...
- Όχι, γιε μου, ποτέ δεν είναι αρκετός
- Μα τι σε έχει πιάσει σήμερα?
- Είμαι κοντά σου..
- Τι φιλοσοφικός οίστρος είναι αυτός?
- Είμαι και γω μεθυσμένος, αλλά από ζωή
- Όλα καλά με την κυρά Άννα?
- Το λευκό μου γιασεμί θέλει συνεχώς φροντίδα για να μη μου μαραθεί
- Γιατί γιασεμί?
- Γιατί μοιάζει με αστέρι
- Δεν έχει αγκάθια όμως?
- Δεν χρειάζεται. Αν του δώσεις την αγάπη σου, το άρωμα του και η
σκιά του θα σε συντροφεύει μια ζωή
- Πατέρα πόσα χρόνια είσαι με τη μαμά?
- Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά...
- Ναι αλλά στα χρόνια τσακίζεται
- Σωστό και αυτό
- Άρα?
- Απλά αλλάζει μορφή
- Μα εγώ δεν θέλω να αλλάξει. Θέλω να παραμείνει όπως είναι στην αρχή.
Ξεσηκωτικός και θυελλώδης. Λίβας* που καίει τα σπαρτά.
- Αυτό στο εύχομαι αλλά δεν γίνεται. Βλέπεις ότι η κουβέντα μας κάνει κύκλο
- Κύκλο?
- Έννοιες όπως ζωή, χρόνος και έρωτας όταν μπερδεύονται μεταξύ τους,
το αποτέλεσμα είναι πάντα εις βάρος του τελευταίου
- Ό έρωτας είναι ο χαμένος ε?
- Και νικητής η αγάπη..
- Δηλαδή θα πρέπει να συμβιβαστώ?
- Θα πρέπει να φας τις σάρκες της και αυτή τις δικές σου
- Δεν ήμουν ποτέ λάτρης της ανθρωποφαγίας
- Διαφορετικά όλοι οι έρωτες έχουν ημερομηνία λήξης..
- Χίλιες φορές ένας ανολοκλήρωτος έρωτας που σε παρασύρει στην δίνη του
παρά ένας δεσμός αγάπης που σε γηροκομεί.
- Σε χαίρομαι μα το θεό, μου θυμίζεις εμένα στα νιάτα μου
- Άρα συμφωνείς?
- Κάποιοι όμως έχουν διαφορετική άποψη.
- Ποιοι?
- Η ζωή με τις αναποδιές της, ο αδίστακτος χρόνος και ο τυφλός έρωτας.
- Εγώ όσο αναπνέω θα επιμένω
- Έχω γεμίσει τη ζωή μου με ανάσες*..
- Τότε ποιο είναι το νόημα όλων αυτών?
- Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι, όταν μπορούμε
- Αυτός είναι λοιπόν ο σκοπός?
- Για τον καθένα είναι διαφορετικός όμως όλα γίνονται για ένα σκοπό,
γιε μου. Πάω τουαλέτα. Μέχρι να φύγω σου δίνω λίγα λεπτά για να
σκεφτείς αν θα έρθεις μαζί μου
- ...
- ...
- Λοιπόν?
- Θα επιμείνω στην αρχική μου απόφαση
- Σίγουρα?
- Σίγουρα
- Έλα να σε αγκαλιάσω..
- Σιγά βρε πατέρα δεν πάω και στο μέτωπο. Θα είμαι και αύριο εδώ
- Τελείωσε το χαρτί στην τουαλέτα! Φρόντισε να το αλλάξεις.
- Προπαντός...
*Λίβας = Νοτιοδυτικός άνεμος καυτερός.
*Στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου από το "Δεν απαντά"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου