- Γιατί τι έχει? ρωτά ο Στέλιος και είναι έτοιμος να ξεσπάσει
- Τι δεν έχει να ρωτάς καλύτερα? κάνει αυτός
- Τι δεν έχει?
- Μέντα άσχετε...
Σίγουρα έχει φλέμα σκέφτομαι και αρχίζω να το διασκεδάζω.
- Δεν είχα μέντα. Τι να κάνω? απολογείται ο Στέλιος
- Ας μου το λεγες να πάρω κάτι άλλο, κάνει αυτός
- Τι θα λεγες να πάρεις δρόμο?
- Τον ακούσατε? απευθυνόμενος σε μας. Δείτε συμπεριφορά προς πελάτη.
Και όλα αυτά γιατί δεν μπορεί να φτιάξει ένα κοκτέηλ Mojito!!!
- Φτιάχνω άριστα όμως το κοκτέηλ "σου σπάω τη μάπα"
- Που είναι το αφεντικό σου? Θέλω να δω το αφεντικό σου?
- Κου - Κου, κάνεις ο Στέλιος αποστωμοτικά.
Ο τύπος καταλαβαίνει ότι δεν θα πιει εδώ το Mojito που φαντάζεται και
βλέποντας ότι δεν βρίσκει το δίκιο του την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Ο Στέλιος σιγοψιθυρίζοντας κάτι στα γαλλικά γυρίζει και μου λέει
- Ήθελε και μέντα η πουστάρα! Καλά κάνω και σας γαμώ όπου σας βρίσκω!
- Αμφιβάλλω αν ήξερε και αυτός τι ήθελε, εκφράζω την απορία μου.
Το αυθεντικό Mojito αποτελείται από λευκό ρούμι, σόδα, λεμόνι, δυόσμο,
μαύρη ζάχαρη και τριμμένο πάγο. Χτυπάς καλά το λεμόνι, το δυόσμο και την
μαύρη ζάχαρη μέχρι να γίνουν ένα μείγμα. Έπειτα βάζεις το ρούμι με την
σόδα. Το σερβίρεις σε ψιλό ποτήρι. Η μέντα δίνει ωραία γεύση μόνο αν
είναι φρέσκια. Στα μέρη μας δυστυχώς δε μυρίζει τόσο έντονα και
ξεραίνεται εύκολα. Στα μπαρ αν παραγγείλεις κοκτέηλς ή μπουρδελόποτα
όπως τα λέω εγώ, ποτέ δεν είσαι σίγουρος για αυτό που πίνεις. Αμφιβάλλω
αν οι μισοί γνωρίζουν τι φτιάχνουν και αμφιβάλλω επίσης αν οι άλλοι
μισοί γνωρίζουν τι γεύονται. Στη περίπτωση τη δική μου η εκπαίδευση με
το αλκοόλ ξεκινά αφού απολύομαι από φαντάρος. Έψαχνα για δουλειά και μια
αγγελία με οδήγησε σε μία κάβα στο Περιστέρι. Ο τύπος που την είχε
έψαχνε για κάποιον με προϋπηρεσία που θα τον βοηθούσε στην
οινοπνευματοκατάνυξη. Δε πολυκατάλαβα ακριβώς τι ήθελε να πει ο ποιητής
και δεν το πολυσκέφτηκα. Η προϋπηρεσία που είχα μέχρι τότε με τα ποτά
ήταν σαν πελάτης. Δοκίμαζα τα πάντα σαν πειραματόζωο. Το στομάχι μου
είχε γίνει δέκτης άπειρων οινοπνευματωδών ποτών που κατασκεύαζαν
τυχάρπαστοι bartenders*. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η βίαιη αποβολή
γαστρικού περιεχομένου μέσω του στόματος προς το περιβάλλον. Κοινώς
ο εμετός. Και επίσης παροδική απώλεια της συνείδησης λόγω μείωσης της
παροχής οξυγόνου στον εγκέφαλο. Κοινώς λιποθυμία. Έτσι βρέθηκα ένα
πρωϊνό στο Περιστέρι. Ο τύπος που συνάντησα εκεί ήταν ένας γέρος γύρω
στα εξήντα, ξεραγκιανός με μουστάκι. Φόραγε παντελόνι και πουκάμισο
μαύρου χρώματος με μπορντώ φουλάρι στο λαιμό. Είχε μία αύρα
αριστοκρατική. Με κέρασε μια μπύρα στην οποία ανακάτεψε λίγο ουίσκι.
Το ελάχιστο άρωμα και η γεύση λυκίσκου της μπύρας συναντά τη πλούσια
χρυσαφένια, κεχριμπαρένια εμφάνιση του ουίσκι, μου είπε. Με ρώτησε
μόνο την ηλικία μου. Με προσέλαβε αμέσως και κάθε μέρα μάθαινα και
κάτι καινούριο. Για το ουϊσκι, τι σημαίνει malt και τι blended. Ποιο
είναι το special και ποιο το bourbon. Για τα λευκά ποτά, vodca, gin,
sambuca, martini και teguilla. Για το ρούμι, λευκό και μαύρο. Για το
ρόλο των λικέρ να δίνουν άρωμα και γεύση και να λειτουργούν σαν
συμπληρωματικά στα παραπάνω ποτά. Για τα mixers, lime, tonic, σόδα,
αναψυκτικά, χυμό ντομάτας, ανανά, γκρέηπφρουτ κ.α και την χρησιμότητα
τους. Για τα κοκτέηλς, τα συστατικά τους και τις ακριβείς αναλογίες. Για
τις μπύρες και την ορθή επιλογή αυτής. Και τέλος για τα κρασιά. Να
διακρίνω σωστά παλαιότητα, άρωμα και γεύση. Κοντά στον κυρ Φάνη ένοιωθα
ότι βρισκόμουν στο Πανεπιστήμιο του Οινοπνεύματος. Κάθε μέρα μάθαινα και
κάτι καινούριο. Καταναλώναμε παρέα περισσότερο από όσο πουλούσαμε. Τα
μεθύσια καθημερινά και εξαντλητικά. Πρώτος κανόνας. Πίνω πάντα με γεμάτο
στομάχι. Δεύτερος κανόνας. Με το ποτό που θα αρχίσω, με αυτό θα τελειώσω.
Τρίτος κανόνας. Πίνω κατά τη διάρκεια νερό για να μην αφυδατώνομαι.
Τέταρτος κανόνας. Πάντα κάθομαι στο μπαρ για να βλέπω τι με σερβίρουν.
Πέμπτος κανόνας. Πίνω καθιστός και ποτέ όρθιος. Έκτος κανόνας. Φροντίζω να
ξεράσω. Το ξέρασμα είναι υγεία. Να ανησυχεις όταν δεν σου συμβαίνει.
Έβδομος κανόνας. Να προτιμάς ποτά που δεν έχουν κατανάλωση. Δύσκολα
νοθεύονται. Όγδοος κανόνας. Να ξέρεις πότε πρέπει να σταματήσεις. Σε αυτό
διαφέρει ο πότης από τον αλκοολικό. Ένατος κανόνας. Να έχεις πάντα το νου
σου. Δέκατος κανόνας. Να θυμάσαι καλά όλους τους προηγούμενους. Σε
λιγότερο από ένα χρόνο είχα κάνει διατριβή στο αλκοόλ. Είχα μεθύσει με
τα πάντα. Ουίσκι, απίστευτο κεφάλι, πολλές θερμίδες και ζόρικες
αιμορροίδες. Vodca, άοσμο και γλυκό μεθύσι. Ρούμι - Τεκίλα, θανατηφόρο
μεθύσι, συνδυασμός που σκοτώνει. Μπύρα, πολύ κατούρημα. Κρασί, ύπουλο
μεθύσι αφού χρειάζεσαι διπλές ποσότητες για να φτιάξεις κεφάλι σε σχέση
με τα προηγούμενα. Μαρτίνι - κονιάκ, μεθύσι που σου αφήνει μια άθλια γεύση
σακχάρου στο ουρανίσκο. Ομοίως και για τα λικέρ. Ούζο, επικίνδυνο μεθύσι
που σε χαζεύει. Και τέλος κοκτέηλς με τα οποία μεθάς τέλεια αν τα έχεις
επιμεληθεί ο ίδιος. Διαφορετικά σου τρυπούν το στομάχι. Τα δοκίμασα όλα.
Μηδενός εξαιρουμένου και πήρα το πτυχίο μου.
Ένα μεσημέρι βρήκα το κυρ Φάνη χάλια να παραμιλάει. Είχε πιει όλη τη
σοδειά Pomerol 2002. Όλη η γαλλική παροικία των σταφυλλο-οινοπαραγωγών
του Bordeaux αναπαύονταν στα σωθικά του. Μεταξύ ανούσιων λογιδρίων και
αμπελοσοφιών με ενημέρωσε ότι η κάβα κλείνει και ότι δεν έχει να με
πληρώσει. Όταν του είπα ότι δεν με πειράζει μου έδωσε μερικά μπουκάλια
Dimple και κάτι κρασιά Chardonnay, καθότι η αδυναμία μου. Πριν φύγω μου
ζήτησε να πετάξω στην ανακύκλωση κάτι σκουπίδια. Τον καληνύχτισα και δεν
τον ξανάδα. Όταν πέταξα την σακούλα στον κάδο κάτι χαρτιά πέσανε έξω.
Στην προσπάθεια μου να τα μαζέψω παρατήρησα ότι ήταν παλιά αποκόμματα
από εφημερίδες. Κάποια άρθρα τους, εκθείαζαν τον κυρ Φάνη, ο οποίος
έδειχνε νεώτερος, ως έναν από τους καλύτερους γευσιγνώστες του οίνου
και της γεύσης στην Ελλάδα και σε κάποιο άλλο απόκομμα έδειχνε ένα
παλληκάρι γύρω στα 19 το οποίο είχε βρει τραγικό θάνατο με μοτοσυκλέτα
σε μία καραμπόλα στην εθνική. Πέταξα τα χαρτιά στην ανακύκλωση και έφυγα
με την απορία. Από τότε έχουν περάσει οχτώ χρόνια και η σχέση μου με το
ποτό έχει περάσει σε επίπεδα επιστημονικής διατριβής. Πίνω αρκετά. Άλλοτε
μεθώ και άλλοτε όχι. Άλλοτε ξερνάω και άλλοτε όχι. Άλλοτε λιποθυμώ και
συνέρχομαι με απώλεια μνήμης και άλλοτε όχι. Τώρα θα αναρωτιέστε όλοι
σας, γιατί πίνω.
- Πίνω για να ξεχάσω?
- Γιατί πονάω?
- Γιατί οι δικοί μου δεν με αγκαλιάζουν όσο πρέπει?
- Γιατί είμαι κολλημένος?
- Γιατί έχω ψυχολογικά προβλήματα?
- Γιατί οι γυναίκες δεν με θέλουν?
- Γιατί? Γιατί? Γιατί?
Ηρεμήστε. Θα σας πω. Τίποτα από όλα αυτά. Πίνω για έναν και μόνο λόγο.
- ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.
Θέλω να φτιάχνω κεφάλι και πολλές φορές το επιδιώκω. Όσο μου αρέσει να είμαι
νηφάλιος άλλο τόσο μου αρέσει να μαι και μεθυσμένος. Δεν υπάρχει καλύτερη
στιγμή από το λεπτό εκείνο που ένα ουίσκι από ένα αποστακτήριο πολλών ετών
περνάει από τον ουρανίσκο μέσα στο αίμα σου με τελικό προορισμό το κεφάλι
σου. Ή άλλοτε, ένα ουίσκι διαφορετικών αποστακτηρίων που το πρωταρχικό
τους μέλημα είναι να μην αλλοιώσουν την γεύση που έχεις συνηθίσει
να γεύεσαι και που το πετυχαίνουν πάντα. Ακριβής στην αναλογία και στα
συστατικά τους. Malt or Blended?
- Ένα ουίσκι - κόλα με δύο παγάκια, κάνει ένας πιτσιρικάς γύρω στα 20.
Φορά ένα χαμηλοκάβαλο τζην με την ζώνη να έχει φτάσει στα αρχίδια του.
Ο Στέλιος με τη σειρά του πιάνει ένα Dewars βάζει ένα δάχτυλο σε ψηλό
ποτήρι με πάγο και το υπόλοιπο το γεμίζει με κόκα - κόλα. Αφού το
ανακατεύει, το σπρώχνει στον πιτσιρικά.
- Είπα ότι θέλω δύο παγάκια, κάνει με νεύρο ο μικρός. Εσύ μου έβαλες
τρία!
Ο Στέλιος με απάθεια το παίρνει, σπρώχνει το δεξί του δάχτυλο μέσα στο
ποτήρι και βγάζει το πάγο που περισσεύει. Με το ίδιο δάχτυλο στη
συνέχεια ξύνει τη μύτη του και το δίνει στον πιτσιρικά. Αυτός το παίρνει
και το κατεβάζει χωρίς δεύτερη σκέψη.
- Δοκιμασέ το με νερό την επόμενη φορά, του κάνω
- Μπα, προτιμώ ουϊσκι - κόλα, μου λέει και χάνεται
- Αλλά πίνεις κόλα με ουίσκι, παραμιλώ
- Ένα Bloody Mary παρακαλώ και έλα να σου πω πως θα το κάνεις?
προστάζει ένας τριαντάρης με γυαλιά μυωπίας και χωρίστρα στη μέση. Ο
Στέλιος με ύφος "τι μαλακία θα ακούσω πάλι, αυτός δε το γλυτώνει το
χέσιμο" πλησιάζει αναστενάζοντας.
- Παρακαλώ? κάνει ειρωνικά
- Λοιπόν, η αναλογία είναι: 6 μεζούρες χυμό ντομάτας, 3 μεζούρες βότκα,
1 μεζούρα χυμό λεμονιού, 1 κουταλάκι γούστερ σως, 2 σταγόνες Tabasco,
1 πρέζα αλάτι - πιπέρι. Χτύπα τα καλά στο σέηκερ και βάλτο σε χαμηλό
ποτήρι χωρίς παρελκόμενα. Το πιασες?
- Το πιασα
- Κάνε σβέλτα...
Ο τύπος γυρνά σε μένα και με ύφος κοσμήτορα μου λέει
- Πάνω από όλα τα συστατικά και η αναλογία!!!
Παρατηρώ τον τύπο που με κοιτά και παράλληλα έχω μάτια στην πλάτη.
Ο Στέλιος βάζει στο μπλέντερ πολύ ντοματοχυμό, ελάχιστη vodca, λίγο lime,
καθόλου σως, παραπάνω Tabasco και αλατοπιπερώνει λες και φτιάχνει
αρνάκι φρικασέ. Η δόλια η Μαίρη, αναστενάζει στα χέρια του. Λίγο πριν το
σερβίρει μια παχιά ροχάλα κάνει τη διαφορά. Ο τύπος παίρνει το
"Dead Mary" και πριν του δώσει να καταλάβει μου λέει
- Ξέρεις ποια έχουν θυγατέρα τα συστατικά και η αναλογία?
- Ποια?
- Την γεύση!
- Σώπα...
Το φέρνει στο στόμα του και το κατεβάζει μονορούφι. Αναγουλιάζω
- Έτσι μου αρέσει να το πίνω, μου κάνει. Και η αδελφή της γεύσης ξέρεις
ποια είναι?
- Η αηδία?
- Όχι, κάνει γελώντας. Η ακρίβεια!
- Τι μου λες!
- Ακρίβεια και γεύση, φίλε μου. Συστατικά και αναλογία. Πάνω από όλα,
κάνει με ύφος σπουδαρχίδη*
- Διαφωνώ, υπάρχει και κάτι άλλο, πιο πάνω από αυτά
- Τι?
- Να έχεις το νου σου... Χωρίς αυτό τα συστατικά μπερδεύονται, οι
αναλογίες χάνονται, η ακρίβεια κλονίζεται και η γεύση χαλάει.
- Πως χαλάει?
- Σαν μια χλέπα ένα πράμα...
*Bartender = Πωλητής ποτών. Ο μπάρμαν
*Σπουδαρχίδης = Ο γιος του σπουδάρχη. Αυτός που, με ζήλο και κάθε τρόπο,
επιδιώκει αξιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου