Πενήντα + Μία

Ένας μικρός κύβος, που έχω στο σπίτι με διαστάσεις εφτά εκατοστών, στολίζει με την παρουσία του το ράφι της φθηνής μου βιβλιοθήκης. Η εμπορική του αξία είναι μηδενική. Και η συναισθηματική του επίσης. Σουβενίρ* από κάποιο ταξίδι μου στην Ολλανδία. Η ιδιομορφία του κύβου έγκειται, στο ότι ανοίγει στην μέση και οχτώ μικρότεροι κύβοι συνθέτουν ένα μωσαϊκό της τέχνης του Βαν Γκογκ. Κάθε έδρα του, χωρίζεται σε τέσσερις μικρότερες και όλες μαζί αναπαριστούν κάποιους πίνακες του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου. Εννέα τον αριθμό. Αυτός που μου κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση είναι το "Σταροχώραφο με κοράκια". Κατά πολλούς το κύκνειο άσμα* του χαρισματικού αυτού καλλιτέχνη. Η τελευταία πράξη, πριν αυτοπυροβοληθεί και ξεψυχήσει λίγες ώρες αργότερα. Ένα χωράφι, με έντονες κάθετες κίτρινες πινελιές σαν στάχυα που τα παρασέρνει παλινδρομικά ο αέρας, χωρίζεται από ένα μονοπάτι, με χρώμα έντονο πράσινο και κεραμιδί, το οποίο με την σειρά του χάνεται στον ορίζοντα. Ο ουρανός που το σκεπάζει σε κάποια σημεία είναι μπλε ανοιχτός, αλλού είναι σκούρος και κάπου είναι σκοτεινός με κάμποσες μαύρες πινελιές. Παρατηρείς και κάποια σύννεφα. Στα δεξιά του πίνακα και στα τρία τέταρτα αυτού, ένα σμήνος από κοράκια πετούν.
- Επέρχεται καταιγίδα ή μόλις τελείωσε?
- Τα κοράκια έρχονται ή μόλις φεύγουν?
Ο πίνακας αυτός είναι διφορούμενος. Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
- Εσείς πως τον βλέπετε? Τον αφήνω στην κρίση σας...
Με τις σκέψεις αυτές ετοιμάζω τον σάκο μου. Βάζω λίγα ρούχα, βιβλία, τη
φωτογραφική μηχανή του γέρου μου και ένα τετράδιο για να καταγράφω το
παραμιλητό μου. Με το παλιό Ντεσεβώ του Πέτρου σκοπεύω να ταξιδέψω
οδικώς βόρεια. Θεσσαλονίκη, Σκόπια, Βελιγράδι, Βουδαπέστη, Σλοβενία, Πράγα,
Βερολίνο και Σκανδιναβία. Το δρομολόγιο δεν είναι αυστηρό και μπορεί
να αλλάξει στη διαδρομή. Βέβαια μπορεί και να μη φτάσω ούτε μέχρι τα
μισά αν το κάρο μου τα φτύσει. Αλλά λέμε τώρα.
- Πως είπατε?
- Αν θα έχω και παρέα?
- Εσείς τι λέτε?
Μην ξεχνάτε ότι είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
- Τι έγινε?
- Σας μπέρδεψα?
- Το ποτήρι της ζωής πως το βλέπετε?
Η ευτυχία δεν είναι συναίσθημα. Δεν είναι ευδαιμονία. Δεν είναι ευημερία.
Δεν είναι καλή τύχη. Δεν είναι επιτυχία. Δεν είναι μακαριότητα. Και
σίγουρα δεν είναι γυναίκα. Είναι στιγμές... Μικρές...
Με το "Song for whoever" των Beautiful South και τον σάκο στο δεξί χέρι
φθάνω στην πόρτα. Λίγο πριν βγω, αντικρύζω εμένα στο καθρέφτη. Ο άλλος μου
εαυτός παίρνει ζωή
- Αγνοείς ή ξέρεις πλέον?
- Ξέρω..
- Και?
- Δεν ελπίζω
- Πνιγόμουν και συ με έσωσες
- Σε είχα ανάγκη όσο και συ
- Φοβάμαι τώρα που τελειώνει
- Μην φοβάσαι. Τώρα όλα αρχίζουν...

 

                                                                                                              Ιούνιος 2012 - Δεκέμβριος 2012


*Σουβενίρ = Από την γαλλική λέξη souvenir. Ενθύμιο, αναμνηστικό.
*Κύκνειο άσμα = Σύμφωνα με την παράδοση, ο κύκνος, που γενικά δεν έχει καλή
φωνή, όταν διαισθανθεί ότι θα πεθάνει, κελαηδάει πολύ γλυκά. Το τελευταίο
έργο ενός συγγραφέα, ποιητή, καλλιτέχνη κ.λπ., πριν τον θάνατό του.