Το είχα δει το όνειρο και δεν μου έκαναν εντύπωση τα λόγια της Ολυμπίας. Ήμουν λέει στη στάση του λεωφορείου και περίμενα το τρόλλεϋ. Είχαν περάσει ήδη δύο γεμάτα και οι προσπάθειες που έκανα να στριμωχτώ μέσα σε αυτά κατέληγαν σε φιάσκο. Οι επιβάτες είχαν όλη την καλή διάθεση να κωλοτριφτούμε παρέα αλλά οι οδηγοί ήταν ανένδοτοι.
- Περισσεύεις! Περίμενε το επόμενο
Ξύπνησα με πονοκέφαλο και μια αίσθηση περιττού σιγότρωγε την διάθεσή μου. Όχι πως άλλες φορές σηκώνομαι με καλύτερη όρεξη αλλά σήμερα ειδικά ένοιωθα διαφορετικά. Έτσι λοιπόν, όταν η Ολυμπία μου εμπιστεύτηκε ότι κλιμάκιο της εταιρείας είναι στους δρόμους και διώχνει προσωπικό δεν είδε στο ύφος μου καμιά αντίδραση.
- Καλά ακούσες τι σου είπα και δεν ανησυχείς; απόρησε
Η εταιρεία μήνες τώρα έχει ξεκινήσει πογκρόμ και μαζικές εκκαθαρίσεις κατά των υπαλλήλων της. Το εμπορικό ισοζύγιο δείχνει μείον τα τελευταία δύο χρόνια και ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος έχει υποσχεθεί στο διοικητικό συμβούλιο ότι θα μειώσει λειτουργικά έξοδα και εργατικό δυναμικό για να φέρει ρυθμούς κερδοφορίας στις αρχές του νέου χρόνου. Με τις ευλογίες λοιπόν της γερουσίας και ζωσμένα στις θήκες τα πιστόλια έβγαλε στην αρένα τα πρωτοπαλίκαρα του και παριστάνει τον Ρίνγκο. Μοιράζοντας επιταγές ωθεί τους εργαζομένους σε οικειοθελείς αποχωρήσεις και όσοι αρνούνται απολύονται στεγνά.
Και βέβαια συμμερίζομαι την Ολυμπία αλλά τέτοιες ώρες πιστεύεις ότι δεν αφορά εσένα. Πάλι θα χαζέψεις τον γείτονα να φωνάζει φωτιά και να εκλιπαρεί για βοήθεια. Πάλι θα σφίξεις το χέρι του ατυχούς συναδέλφου, θα του πεις κάτι για να τον ανεβάσεις ψυχολογικά και μετά θα πας για παστίτσιο. Πάλι θα φτιάξεις μια ανθρώπινη αλυσίδα με τα μέλη του σωματείου και θα κάνεις καθιστική διαμαρτυρία μέχρι να βγουν οι πρώτες φωτογραφίες δημοσιότητας. Πάλι θα βγάλεις μια ανακοίνωση για τον λεγάμενο στην οποία θα τον ευχαριστείς για την προσφορά του και θα του εύχεσαι τα καλύτερα ενώ τον έστειλες στα χειρότερα. Πάλι θα χάσεις την ανθρωπιά σου για να ζήσεις σαν "άνθρωπος"...
- Περισσεύεις! Περίμενε το επόμενο
Ξύπνησα με πονοκέφαλο και μια αίσθηση περιττού σιγότρωγε την διάθεσή μου. Όχι πως άλλες φορές σηκώνομαι με καλύτερη όρεξη αλλά σήμερα ειδικά ένοιωθα διαφορετικά. Έτσι λοιπόν, όταν η Ολυμπία μου εμπιστεύτηκε ότι κλιμάκιο της εταιρείας είναι στους δρόμους και διώχνει προσωπικό δεν είδε στο ύφος μου καμιά αντίδραση.
- Καλά ακούσες τι σου είπα και δεν ανησυχείς; απόρησε
Η εταιρεία μήνες τώρα έχει ξεκινήσει πογκρόμ και μαζικές εκκαθαρίσεις κατά των υπαλλήλων της. Το εμπορικό ισοζύγιο δείχνει μείον τα τελευταία δύο χρόνια και ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος έχει υποσχεθεί στο διοικητικό συμβούλιο ότι θα μειώσει λειτουργικά έξοδα και εργατικό δυναμικό για να φέρει ρυθμούς κερδοφορίας στις αρχές του νέου χρόνου. Με τις ευλογίες λοιπόν της γερουσίας και ζωσμένα στις θήκες τα πιστόλια έβγαλε στην αρένα τα πρωτοπαλίκαρα του και παριστάνει τον Ρίνγκο. Μοιράζοντας επιταγές ωθεί τους εργαζομένους σε οικειοθελείς αποχωρήσεις και όσοι αρνούνται απολύονται στεγνά.
Και βέβαια συμμερίζομαι την Ολυμπία αλλά τέτοιες ώρες πιστεύεις ότι δεν αφορά εσένα. Πάλι θα χαζέψεις τον γείτονα να φωνάζει φωτιά και να εκλιπαρεί για βοήθεια. Πάλι θα σφίξεις το χέρι του ατυχούς συναδέλφου, θα του πεις κάτι για να τον ανεβάσεις ψυχολογικά και μετά θα πας για παστίτσιο. Πάλι θα φτιάξεις μια ανθρώπινη αλυσίδα με τα μέλη του σωματείου και θα κάνεις καθιστική διαμαρτυρία μέχρι να βγουν οι πρώτες φωτογραφίες δημοσιότητας. Πάλι θα βγάλεις μια ανακοίνωση για τον λεγάμενο στην οποία θα τον ευχαριστείς για την προσφορά του και θα του εύχεσαι τα καλύτερα ενώ τον έστειλες στα χειρότερα. Πάλι θα χάσεις την ανθρωπιά σου για να ζήσεις σαν "άνθρωπος"...
Οι σκέψεις μου διακόπτονται από δύο μοσχοαναθρεμμένους τύπους με αγελαδίσιους σβέρκους και ετοιματζίδικες κοστουμιές οι οποίοι εισβάλλουν στο γραφείο μου. Μου συστήνονται απευθείας. Δεν συγκρατώ κανένα όνομα. Στο βάθος διακρίνω τον Ανδρέα, τον άμεσο προϊστάμενό μου, ο οποίος δείχνει σα να θέλει να με αποφύγει.
- Κύριε Κούλη... μου κάνει ο πρώτος
- Λούης, τον διορθώνω
- Ναι, με συγχωρείτε. Η εταιρεία έχοντας λάβει γνώση την προσφορά σας και δεδομένης της κρίσης που υπάρχει τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να διακόψει την συνεργασία...
- Με απολύετε;
- Κύριε Σούλη...
- Λούης, είπαμε
- Ναι... Η εταιρεία θα σας εξασφαλίσει λαμβάνοντας τα δέκα χρόνια εργάσιας σας αρκετά ικανοποιητικά...
- Δεν μπορείτε να μου το κάνετε αυτό. Η γυναίκα μου είναι στο μήνα της.
- Μα κοιτάξτε την επιταγή. Δείτε το ποσό...
- Μα τι σόι άνθρωποι είστε ´σεις! Δεν ακούτε τι σας λέω;
- Κύριε Βούλη...
- Αν ξαναπείς λάθος το όνομα μου μα το Χριστό θα σου ρίξω μπουνιά. Λούης είπαμε. Λ-ο-ύ-η-ς.
Δεν αντέχω άλλο. Πνίγομαι. Βγαίνω από το γραφείο μου και κατευθύνομαι προς τον Ανδρέα.
- Ποιοι είναι αυτοί; του κάνω
- Άκουσέ τους, Λούη. Μην το κάνεις πιο δύσκολο. Έτσι λειτουργούν οι πολυεθνικές. Αύριο μπορεί
να ´μαι εγώ!
- Δεν είσαι όμως! Εγώ είμαι
- Λούη, πίστεψέ με. Προσπάθησα...
Με συνοπτικές διαδικασίες παραδίδω αυτοκίνητο, κινητό και επαγγελματικές κάρτες. Αυτό ήταν Λούη, σκέφτομαι, πάμε για άλλα. Στην έξοδο η Ολυμπία με χαιρετά και με ρωτά για το ύψος της επιταγής.
- Δεν ξέρω. Τώρα την ετοιμάζουν.
- Θα είναι πολλά; επιμένει
- Το καλό που τους θέλω...
Φθάνω στο σπίτι. Εκείνη δεν κοιμάται.
- Τι έγινε Λούη; με ρωτά ανήσυχη
- Game over
- Πως είσαι;
- Ξέρεις κάτι; Θαρρείς ότι δεν άλλαξε τίποτα. Οι εφημερίδες θα βγουν αύριο το πρωί κανονικά, το
λεωφορείο θα περάσει στην ώρα του, οι λογαριασμοί θα έρθουν με τον ταχυδρόμο και ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα. Απλά η δική μου ζωή γαμήθηκε.
Αρχίζει να κλαίει. Την παίρνω αγκαλιά. Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι τον εαυτό μου και αυτήν σε μια ερημική παραλία να κλέβουμε λίγο από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Όταν τα ανοίγω με ρωτά
- Όλα θα πάνε καλά Λούη μου! Έτσι δεν είναι;
Διάολε δεν έχω απάντηση για αυτό
- Έτσι δεν είναι;
- ...
- Έ;...
- Άκουσέ τους, Λούη. Μην το κάνεις πιο δύσκολο. Έτσι λειτουργούν οι πολυεθνικές. Αύριο μπορεί
να ´μαι εγώ!
- Δεν είσαι όμως! Εγώ είμαι
- Λούη, πίστεψέ με. Προσπάθησα...
Με συνοπτικές διαδικασίες παραδίδω αυτοκίνητο, κινητό και επαγγελματικές κάρτες. Αυτό ήταν Λούη, σκέφτομαι, πάμε για άλλα. Στην έξοδο η Ολυμπία με χαιρετά και με ρωτά για το ύψος της επιταγής.
- Δεν ξέρω. Τώρα την ετοιμάζουν.
- Θα είναι πολλά; επιμένει
- Το καλό που τους θέλω...
Φθάνω στο σπίτι. Εκείνη δεν κοιμάται.
- Τι έγινε Λούη; με ρωτά ανήσυχη
- Game over
- Πως είσαι;
- Ξέρεις κάτι; Θαρρείς ότι δεν άλλαξε τίποτα. Οι εφημερίδες θα βγουν αύριο το πρωί κανονικά, το
λεωφορείο θα περάσει στην ώρα του, οι λογαριασμοί θα έρθουν με τον ταχυδρόμο και ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα. Απλά η δική μου ζωή γαμήθηκε.
Αρχίζει να κλαίει. Την παίρνω αγκαλιά. Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι τον εαυτό μου και αυτήν σε μια ερημική παραλία να κλέβουμε λίγο από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Όταν τα ανοίγω με ρωτά
- Όλα θα πάνε καλά Λούη μου! Έτσι δεν είναι;
Διάολε δεν έχω απάντηση για αυτό
- Έτσι δεν είναι;
- ...
- Έ;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου