Το Πείραμα ( B Μέρος )

Σημειώσεις από το προσωπικό ημερολόγιο του καθηγητή Κρυογενετικής Γ.Κοσμάτου - Έτος 2187: Σήμερα το πρωϊ, λίγα λεπτά μετά τις 09:00 π.μ ενεργοποιήσαμε, το προσωπικό μου και εγώ, την ψυκτική κάψουλα υπ.αριθμόν 1212. Ο ασθενής είναι λευκός άντρας,ύψους 1,83, 79 κιλών με καλή σωματική διάπλαση,μελαχρινός με μαύρα μάτια και έντονη τριχοφυϊα. Το όνομα του είναι Νίκος Γ. και είναι Ελληνό-Αμερικανός. Αφού ανένηψε,εμφάνισε ορισμένα σημάδια διπολικής διαταραχής και μανιοκαταθλιπτικής εσωστρέφειας. Επίσης δυσλεκτικά και κινησιολογικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν κρίνονται στο σύνολό τους ως απολύτως φυσιολογικά. Η επικοινωνία μαζί του αναμένεται στο επόμενο 48ωρο. Δύο μέρες μετά 

 - Νικ,θα μου επιτρέψεις να σου μιλάω στον ενικό. Ονομάζομαι Γιώργος Κοσμάτος και είμαι επίτιμος διδάκτωρ της κρυογενετικής αποθήκευσης έμψυχων όντων που εδρεύει στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Επίσης στο τομέα ευθύνης μου είναι και αυτή η κλινική αποκατάστασης αποψυχθέντων μελών στην οποία βρισκόμαστε αυτή την στιγμή. Πριν δύο μέρες σε επαναφέραμε στην ζωή αφού καταφέραμε και ανανεώσαμε επιτυχώς κάποια νεκρά κύτταρα σου. 

 - Κοσμάτος είπατε? Για κάποιο συγκεχυμένο λόγο το όνομα σας, μου είναι οικείο... 

 - Στον ενικό Νικ. Μην ξεχνιέσαι. Σου φαίνεται οικείο γιατί έχω πάρει το όνομα μου από τον πρόγονο παππού μου Τζωρτζ Κοσμάτο. Πιθανώς να τον είχες γνωρίσει γιατί ήταν και αυτός της δικής σου γενιάς και Ελληνο-Αμερικανός 

- Δεν έτυχε... 

- Κρίμα. Διέπρεψε στο χώρο του κινηματογράφου. Ήταν σκηνοθέτης μεγάλης εμβέλειας και παγκοσμίου φήμης με κλασικά αριστουργήματα στο παλμαρέ του όπως το Ράμπο 2 και το αξεπέραστο Κόμπρα. Δυστυχώς πέθανε πριν την ανακάλυψη της κρυογενετικής και έτσι δεν καταψύχθηκε με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελεί μεγάλη απώλεια στο χώρο του σελιλόιντ. Δεν λυπάμαι όμως γιατί πριν δύο χρόνια έγκριτοι συνάδελφοι μου επανέφεραν στο εξωτερικό τον βασικό πρωταγωνιστή των ταινιών του και με το σπάνιο ταλέντο του ο τελευταίος δεν χάνει ευκαιρία να κοσμεί το μεγαλείο του πρόγονου παππού μου. 

- Είμαι λίγο μπερδεμένος ακόμα.. 

- Νικ προσπάθησε να χαλαρώσεις. Είναι φυσιολογικό στην κατάσταση σου. Μην ξεχνάς ότι 156 χρόνια ήσουν στον πάγο. Εγώ είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να προσαρμοστείς στην νέα σου ζωή. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε στο έτος 2187, λίγες μέρες πριν την εαρινή ισημερία. Στην κάψουλα ψύξεως μπήκες το έτος 2031 λίγο πριν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Το θυμάσαι αυτό έτσι δεν είναι? 

- Ναι, αυτό το θυμάμαι καθαρά. 

- Λοιπόν αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι στον πόλεμο επικράτησε η Ευρασία,δηλαδή οι νικητές είμασταν εμείς όσο οξύμωρο και να σου φαίνεται αυτό, υπό την έννοια ότι τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας εξαϋλώθηκαν την ίδια στιγμή και το μόνο που έμεινε να θυμίζει κάτι ήταν η στάχτη τους. Παρόλ' αυτά βρήκαμε την δύναμη να ανταπεξέλθουμε και στα πρώτα πενήντα χρόνια που κύλησαν μπήκαμε σε τροχιά ανάπτυξης. Ο άνθρωπος έχει τρομακτικές δυνατότητες φίλε μου. Ότι σκεφτεί μπορεί να το κάνει πράξη. 

- Τώρα πως έχει σχηματιστεί ο παγκόσμιος χάρτης? 

- Όλοι δουλεύουν για την Ευρώπη... 

- Δεν είναι πλέον Ευρασία? 

- Κοίταξε Νικ, μετά τον 3ο Παγκόσμιο πόλεμο όπως σου ανέφερα τα πρώτα χρόνια πέρασαν δύσκολα και όταν καταφέραμε να ορθοποδήσουμε ξαναδιαφωνήσαμε και ακολούθησε ένας 4ος Παγκόσμιος μεταξύ των νικητών, που διέλυσε την Ασία η οποία πλέον είναι αποικία. Όπως η Αφρική και ο Νέος Κόσμος... 

- Ο Νέος Κόσμος? 

- Η παλιά Αμερική 

- Και η Ωκεανία? 

- Λοιώσανε οι πάγοι της Ανταρκτικής και την έπνιξαν. Την μέρα που χάθηκε η Αυστραλία έγινε παγκόσμιο κραχ στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου και είχαμε τσουνάμι από πτωχεύσεις οικονομιών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ας είναι καλά ο χρυσός του Νέου Κόσμου. Χάρη σε αυτόν ορθοποδήσαμε. 

- Και με την Νέα Ζηλανδία? 

- Μπλουμ και αυτοί. Μη μου τους θυμίζεις όμως γιατί έχω κάποια μέλη της φυλής των Μαορί που πρέπει να αποψύξω και δεν έχω ιδέα τι θα τους κάνω. Μάλλον θα τους στείλω ατραξιόν σε κανένα παιδικό πάρτι. 

- Και η Ελλάδα? 

- Η Ελλάδα, φίλε μου, ήταν και είναι πάντα με τους νικητές. Από ανέκαθεν. Βέβαια πλέον έχει αλλάξει μορφή. 

- Δηλαδή? 

- Είναι κάτι μεταξύ κοινοπολιτείας και συνομοσπονδίας. Για να στο κάνω πιο λιανά θυμάσαι τους 52 νομούς? 

- Ναι... 

- Ε λοιπόν σε αυτούς προστέθηκαν η Κωνσταντινούπολη και η Σμύρνη που μας παραχώρησε η χαμένη Τουρκία... 

- Πως? Πήραμε την Πόλη? 

- Ότι απέμεινε από δαύτην γιατί ο τελευταίος πόλεμος την ισοπέδωσε... Αλλά με διακόπτεις και χάνω τον ειρμό μου. Τι έλεγα? Α,ναι... Ανεξαρτοποιήθηκαν λοιπόν όλοι οι νομοί και εκλέγουν ένα κυβερνήτη ο καθένας. Όλοι μαζί οι κυβερνήτες εκλέγουν τον πρόεδρο της Κοινοπολιτείας 

- Πολύ αμερικάνικο μου κάνει όλο αυτό? 

- Μη με κοιτάς εμένα. Εγώ ένας απλός επιστήμονας είμαι. 

- Και υπάρχει ακόμα Ενωμένη Ευρώπη? 

- Δεν είναι ακριβώς ενωμένη... 

- Δηλαδή? 

- Να, βλέποντας τα λάθη του παρελθόντος οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης αποφάσισαν κάθε χώρα να είναι υπόλογη μόνο στον εαυτό της. Αν κερδίζεις, το κάνεις πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για τους άλλους. Και αν χάσεις είσαι πλέον μόνος σου. Έτσι κάθε χώρα ελέγχει μόνη την οικονομία της και όλες γυρίσανε στο παλιό τους νόμισμα. 

- Τι μου λες? Γυρίσαμε στην δραχμή? 

- Όχι, εμείς είμαστε οι μόνοι που παραμείναμε στο ευρώ. Απλά του αλλάξαμε όνομα.. 

- Και πως το είπαμε? 

- Γκρέκο. Μάλιστα στα μεγάλα χαρτονομίσματα τυπώσαμε τους τρεις μεγάλους μας ευεργέτες πολιτικούς στην ιστορία της Ελλάδας... 

- Να υποθέσω Καποδίστριας, Τρικούπης και Ελευθέριος Βενιζέλος? 

- Όχι βέβαια. Ποιοι είναι αυτοί..? Γιωργάκης Παπανδρέου, Σαμαράς και Τσίπρας. 

- Τυπώσατε και τον Μιχαλολιάκο? 

- Ναι, στα κέρματα...