- Ακριβώς..
- Και ο έρωτας?
- Εκεί είναι που εφαρμόζεται σε όλο του, το μεγαλείο.
- Αδυνατώ να το κατανοήσω...
- Αδυνατείς Νικ να το καταλάβεις γιατί είσαι κτητικός και μονογαμικός. Όπως και όλη η γενιά σου. Αλλά δεν φταίτε εσείς. Έτσι μεγαλώσατε,έτσι μάθατε.
- Μα...
- Δεν έχει μα... Αν έχεις την δυνατότητα να είσαι με όσες γυναίκες επιθυμείς γιατί να μένεις με μία?
- Και αν δύο άνθρωποι ερωτευτούν και θέλουν αποκλειστικά ο ένας τον άλλο?
- Έχουμε και από δαύτους. Εμφανίζουν τέτοια συμπτώματα αλλά σύντομα τους περνάει.
- Και αν είναι μόνο ο ένας ερωτευμένος?
- Τότε είναι ένας ερωτευμένος κερατάς...
- Πολύ ξεσάλωμα, μου κάνει όλο αυτό!
- Ενώ να μένεις με μια γυναίκα σε όλη σου την ζωή, σου κάνει υγεία?
- Γιατί το χλευάζεις? Μπορεί να συμβεί
- Ναι στον παλιό κινηματογράφο.. Νικ η εποχή έχει αλλάξει. Σκέψου ότι με αυτό τον τρόπο καταργήσαμε τον θεσμό του γάμου και κατά συνέπεια τα διαζύγια. Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια.
- Και η οικογένεια?
- Αν ένας άντρας και μια γυναίκα θέλουν να αποκτήσουν ένα παιδί και είναι επιλογή και των δύο, το φέρνουν στο κόσμο και το μεγαλώνουν. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν τους δεσμεύει να μπορούν να ζήσουν την ζωή τους όπως την θέλουν. Αν τώρα το θέλει μόνο ο ένας, φέρει και την ευθύνη των πράξεων του. Στην περίπτωση πάντως που δεν το θέλουν ένα μικρό χάπι σαν την ασπιρίνη διακόπτει την κύηση χωρίς καμία επιπλοκή και πόνο. Χάρη σε αυτό, μάλιστα σταματήσαμε την παραγωγή της καπότας.
- Χωρίς πόνο είπες?
- Νικ ο πόνος είναι υποκειμενικός. Άλλος πονάει πολύ και άλλος λίγο. Και υπάρχει όπως θα ξέρεις ο σωματικός πόνος και ο ψυχικός πόνος. Εμείς καταφέραμε να εξαφανίσουμε τον πρώτο και να ελαχιστοποιήσουμε τον δεύτερο όσο το δυνατόν περισσότερο. Φυσικά και δεν θα γνωρίζεις ότι στην εποχή σου οι φαρμακευτικές εταιρείες είχαν την δυνατότητα να σε κάνουν καλά άμεσα, άλλα στόχευαν σε χρόνιες θεραπείες γιατί σκοπό είχαν το κέρδος. Εμείς διαλύσαμε αυτό το καρτέλ και δώσαμε στο κόσμο αυτό που ήθελε. Την ίασή του από τις παλιοαρρώστιες και την εξαφάνιση του πόνου. Όσον αφορά τώρα την ψυχική υγεία είναι κάτι που το δουλεύουμε και σύντομα θα έχουμε άμεσα αποτελέσματα.
- Τόσο απλά?
- Νικ είσαι πολύ ρομαντικός. Απλά πρέπει να καταλάβεις ότι πλέον είμαστε ελεύθεροι να ορίζουμε την ζωή μας όπως την θέλουμε. Να κοιμόμαστε με μια ωραία γυναίκα και να ξυπνάμε αγκαλιά με έναν αρρενωπό άντρα. Να μην πονάμε καθόλου. Πλέον δεν υπάρχει πούστης, λεσβία ή στρέητ. Υπάρχει μόνο ο άνθρωπος. Και δεν θέλουμε να βασανίζεται και να υποφέρει.
- Ελπίζω το ένστικτο με το οποίο λειτουργείτε να σας βγει σε καλό!
- Με τους νόμους σας πάντως χρεωκοπήσαμε...
- Και την εκκλησία πως καταφέρατε να την χειραγωγήσετε?
- Νικ με απογοητεύεις... Πιστεύεις σε τέτοιες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες περί Θεού και διαβόλου?
- Αδυνατώ πάντως να υποταχθώ σε δαρβινικούς πιθηκισμούς και διαστημικές εκρήξεις
- Καλά δεν θα διαφωνήσω μαζί σου για το αν έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα. Έχεις αναρωτηθεί τι κάνει τον Θεό απαραίτητο στον άνθρωπο?
- Φαντάζομαι θα μου πεις...
- Ο φόβος του θανάτου, καλέ μου φίλε. Ο θάνατος που δεσπόζει στο σταυροδρόμι της ζωής τρομάζει τον άνθρωπο από ανέκαθεν. Η ανασφάλεια για το άγνωστο τον οδήγησε στην αγκαλιά του Θεού και στα νύχια του μεσάζοντος παπαδαριού. Με την Κρυογενετική ο φόβος του θανάτου έχει εξαλειφθεί. Η ανασφάλεια καλύφθηκε με σιγουριά και ο άνθρωπος νοιώθοντας πλέον αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του κατάλαβε ότι δεν φτιάχτηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού αλλά ο ίδιος κατασκεύασε έναν Θεό με τα χαρακτηριστικά του.
- Και η Βίβλος?
- Είναι ένα υπέροχο βιβλίο που γράφτηκε από σπουδαίους συγγραφείς όπως τόσα άλλα.
- Άρα να υποθέσω ότι δεν πας στην εκκλησία?
- Δεν υπάρχουν πλέον εκκλησίες. Στους ναούς πλέον μαζεύεται κόσμος και διαβάζει ποίηση και λογοτεχνία πίνοντας τσάϊ του βουνού και τρώγoντας σπιτικά κουλουράκια με γεύση κανέλα και μοσχοκάρυδο. Δεν σου κρύβω ότι στον ναό της γειτονιάς μου συμμετέχω και γω. Μάλιστα σήμερα το βράδυ έχουμε ορίσει ανάγνωση του μυθιστορήματος "Λόγια Φτερά", ενός συγγραφέα της δικής σου γενιάς, του Χρήστου Χωμενίδη.
- Ποιος θα το διαβάσει?
- Ο ίδιος. Τον αποψύξαμε προχθές...
- Και οι παπάδες τι απέγιναν?
- Ορισμένοι από τους Αρχιεπισκόπους ασχολήθηκαν με την πολιτική και κανά δυο έγιναν κυβερνήτες σε κάποιους νομούς. Οι υπόλοιποι άνοιξαν κτηματομεσιτικά γραφεία και σημειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία. Από τους απλούς ιερείς κάποιοι ασχολήθηκαν με το τραγούδι, κάποιοι διορίστικαν security σε ιδιωτικές τράπεζες και κάποιοι άλλοι φτιάξαν ερασιτεχνικούς θιάσους, τα γνωστά μπουλούκια και γυρίζουν περιοδεία την επαρχία παίζοντας κυρίως βουκολικά δράματα. Στις επίσημες αργίες, μάλιστα παίζουν κάποιες ιστορίες από "Τα παιδιά της Πιάτσας" του Νίκου Τσιφόρου.
- Δεν αντιμετωπίσατε φανατικούς θρησκόληπτους?
- Αυτοί κλείστηκαν με δική τους πρωτοβουλία στο Άγιο Όρος και δεν αφήνουν κανένα να πλησιάσει. Δύο φορές το μήνα τους στέλνουμε τρόφιμα με ρίψεις που αναλαμβάνουν να κάνουν τα υπερηχητικά μας. Ντρέπομαι που το λέω αλλά στην ανατολή του 23ου αιώνα, το μέρος αυτό αποτελεί κατάντια. Θα την παρομοίαζα με την δική σας Σπιναλόγκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου